René van Doorn, 18-03-2016
Op het wandelmenu: pittig gekruide bosrandjes met spannende kronkelpaadjes erdoor en strakke paadjes erlangs. Met mooie vergezichten over akkerlanden en verre bosranden. Op een bedje van glooiend en afwisselend landschap. Serveer dit uit onder een strak blauwe hemel met een uitbundig schijnend zonnetje, een snufje wind en een langzaam naar boven de 10 graden oplopende temperatuur en de dag kan niet meer stuk! Met onze twee honden zakte ik gisteren af naar het heuvelland van Zuid-Limburg. Naar Landgraaf, gelegen in de Oostelijke Mijnstreek, even voorbij Heerlen. Vorig jaar liep ik vanuit deze stad de prachtige GW-wandeling door het natuurgebied Brunssumerheide met als absoluut hoogtepunt de Schrieverse heideheuvels. De wandeling vanuit Landgraaf neemt een puntje van dit natuurgebied mee, maar schotelt de wandelaar toch vooral veel mooie bosrandpaadjes voor. Behalve in het Eikenbos helemaal in het begin en in het Kapellenbos aan het einde, waar je via wat vage kronkelpaadjes echt doorheen wandelt zijn het voor de rest van het parcours toch vooral 'randgevalletjes'. Een redelijk korte rondgang door glooiend, vriendelijk, rust brengend landschap, dat de wandelaar af en toe lekker laat klimmen en dalen. Het duurt helaas wat lang voor je de bebouwing van het slaperige en nogal slaapverwekkende Landgraaf achter je hebt liggen, maar dan ontvouwt zich een mooi maar dezer dagen nog vrij kaal heuvellandschap. Halverwege wacht een alleraardigste passage: een hol paadje tussen twee lange, eeuwenoude aarden grenswallen, uitgeroepen tot archeologisch monument. Tegen het eind komt Kasteel Schaesberg voorbij, althans de ruïnes ervan. Slechts een paar stukken van de hoektorens van het hoofdgebouw van deze waterburcht staan nog overeind. Men is doende de burcht 'op ambachtelijke en wetenschappelijk verantwoorde wijze' te herbouwen. Maar zo op het eerste gezicht constateer ik vergeleken met vorig jaar - toen de route ook deze ruïnes aandeed - niet veel vooruitgang: blijkbaar een kwestie van zeer lange adem. Kort daarop klim je naar de uit dezelfde periode stammende Leenderkapel, gebouwd op het uiteinde van een heuvelrug. Helaas is dit fraai gelegen bedevaartsoordje in de wintermaanden gesloten, maar de plek is uitermate geschikt voor bezinning en pauze. De beschrijving van de route laat niets te wensen over. Tsja, voor zo'n drie uurtjes netto wandelplezier ben je meer dan het dubbele aantal onderweg. Maar ja, Zuid-Limburg laat je nooit meer los!