René van Doorn, 01-04-2016
Bewolkt met een vleugje zon: het weer kon er gisteren mee door. Ik liep die dag met twee honden deze boeiende stadswissel door het hart van Rotterdam, een must onder de stadswissels. Als liefhebber van historische binnensteden met hun nauwe straatjes, doorgangetjes, grachtjes en oude panden kom je - zo stelt de routemaker terecht - niet echt aan je trekken. Maar het bruisende Rotterdam stelt daar onder meer monumentale en spannende nieuwbouw voor in de plaats. Opvallend is dat men alles groot, groter, grootst aanpakt. Met als gevolg dat de skyline van de binnenste ring van de stad nadrukkelijk wordt ingekleurd door qua architectuur zeer diverse, vernieuwende maar vooral fors uit de kluiten gewassen nieuwbouw. De aftrap van de wandeling vindt plaats in het splinternieuwe Centraal Station, een blikvanger van formaat, in de spits ondanks de imponerende ruimte een ware mierenhoop. Het eerste deel van het parcours is groen ingekleurd: via de groene Westersingel, de parkachtige 'museumbuurt' en het door de Euromast gedomineerde stadspark, simpelweg 'Het Park' geheten, gaat het richting het visitekaartje van de stad, de Nieuwe Maas en de imposante bruggen daarover. Dat niet alle oudbouw bij het bombardement van 1940 ten onder is gegaan laten de oudere panden rond de knusse Veerhaven en Oudehaven en langs de Nieuwe Maas zien. De stad weet op nogal wat plekken met een royaal en gevarieerd horeca-aanbod - zoals de terrassen aan de Entrepothaven en Oudehaven - een genoeglijke sfeer te scheppen tussen alle wolkenkrabbers. Het fraaie, in art nouveau opgetrokken Witte Huis aan de Oudehaven was ooit het hoogste kantoorgebouw van Europa, maar is intussen op onoverbrugbare achterstand gezet. Leuk is ook het veel te korte stukje tracé van het eind vorige eeuw uit het centrum verdwenen spoor in het verlengde van de Koningshavenspoorbrug. Van sloop van 'De Hef' is afgezien; sterker, men is momenteel druk bezig met groot onderhoud, voor wat betreft het hefdeel gebeurt dat blijkbaar elders. Na een slalom door het kubuswoningencomplex (overbekend, maar blijft aardig) komt de nieuwe, grote, glazen Markhal voorbij. Een eldorado voor de hongerige mens, dat ik noodgedwongen links laat liggen. Onze doorgaans zeer gedisciplineerde honden zijn net zo verzot op 'gefundenes Fressen' als op spannende stadsluchtjes. Op markten laten beide labrador retreivers dat goede gedrag plotsklaps varen en maken jacht op de altijd aanwezige op de grond gevallen voedselrestjes. Opvallend is overigens hoe 'schoon' de stad is dan wel wordt gehouden, zeker vergeleken met 020. De beschrijving van deze jonge stadswissel is helemaal op orde. De omgeving van de reuzenkonijnen (einde punt 1) is recent op de schop geweest; de situatie ter plekke lijkt wat gewijzigd. Maar het vervolg van de route is overduidelijk. Al met al heel veel te zien en te genieten: doen!