René van Doorn, 15-04-2016
Ingeklemd tussen de Brabantse plaatsjes Oosterhout, Dorst en Rijen ligt de Boswachterij Dorst, een uitgestrekt bosgebied vallend onder de Baronie van Breda. Met uitgelezen wandelweer spoorde ik gisteren met onze beide honden naar startplaats Rijen. De wandelaar moet een half uurtje bebouwing voor lief nemen alvorens het groen in te duiken. Het valt echter nogal mee: eerlijk gezegd zijn er genoeg startplaatsjes met een minder interessante hoofdstraat. Aan de rand van het dorp duik je meteen het bos in: dicht, gemengd bos, doorsneden door een wirwar aan grote en kleine paadjes. De beschrijving loodst je daar keurig doorheen; nauwkeurig lezen is echter eenabsolute must! Het deel van het bos ten Oosten van de N631, die dwars door de boswachterij loopt, is officieel aangewezen als losloopgebied. En dat betekent dikke pret voor onze beide meisjes. Na ruim een half uur rennen en stoeien is het echter gedaan met de pret; niet getreurd, want doorgaans moeten viervoeters het met aanzienlijk minder doen. De loofbomen beginnen er eindelijk eens wat groener uit te zien; het frisse groen floept met dit warmere weer massaal uit de scheuten en fleurt het bos danig op. Na een korte gang door agrarisch gebied (Klein Oosterhout) loop je tegen Gasterij De Seterse Hoeve aan. Een uitspanning, zoals je die bij iedere stevige boswandeling graag halfweg zou wensen. Misschien iets te groot en gelikt, maar wat er op het plezierige terras op tafel wordt gezet is alles behalve krenterig. Het parcours duikt daarna de boswachterij weer in. Wat opvalt zijn de mooie paadjes, waaronder eentje over een bosdijkje, in dit deel van het bos, waar intussen weer een aanlijngebod geldt. Het is op deze doordeweekse dag opvallend rustig in het bos ondanks het prachtige weer. Ook de Baron van Breda, Koning Willem Alexander laat zich, hoogstwaarschijnlijk in verband met verplichtingen elders, deze dag niet zien. De route gaat richting de oude leemputten: een prachtig stuk natuurgebied, tevens omheind begrazingsgebied, bewoond door grote, bruin- en zwartharige Schotse Hooglanders. Een tweetal stoere hooglanders met zeer puntige horens neemt uitgebreid de tijd om precies op de te passeren smalle dam tussen twee grote bosmeren water te lebberen. Na minutenlang wachten en wegkijken maken de twee eindelijk schoorvoetend plaats voor nogal zenuwachtige (aangelijnde) honden en hun baasje. Deze prachtige oase vol stille meertjes en vennen wordt gevolgd door een stevig stuk asfalt langs het spoor. Dat het ook anders kan blijkt als je even later aan de andere kant doorloopt over een charmant half verhard bospad. Het sluitstuk van de wandelroute is een zwaai door het ruige Vijf Eikenbos. Een aardige afsluiter, waarbij we nog even getrakteerd worden op stevig helikoptergeweld: boven het naburige militair oefenterrein vliegt een aantal grote transporthelikopters luidruchtig af en aan. De beschrijving van de route is zeer accuraat. Zo vliegt de drie uur netto wandeltijd om. Diezelfde tijd staat in Rijen niet stil: de aan het eind van de beschrijving genoemde school aan het begin van de Saksen Weimarstraat is niet meer: het schoolgebouw is tot op de laatste steen afgebroken. Wat rest is een kale, open vlakte. U voelde hem al aankomen: een aanrader voor mens en hond!