René van Doorn, 20-04-2016
Het was gisteren uitgelezen weer voor deze korte wandeltocht door de wijde wereld van het Groningse platteland: zonnig, stoere formaties wolken, die hun neerslag die dag goed vasthielden, een frisse, stevige bries, pal tegen op de heenweg en prettig in de rug op de terugtocht: precies zoals het hoort. Door uitgestrekt, groen weideland, vaak bevolkt door kuddes schapen, dik in de vacht en met talloze nieuwsgierige lammetjes, die bij het passeren toch maar snel een veilig heenkomen zoeken. De blik reikt heel ver in dit open landschap met zeer verkeersluwe paden en weggetjes; het is deze route overigens wel 100% asfalt, beton of klinkers, wat de klok slaat. Veel water langszij: het gekanaliseerde Reitdiep, vele kleinere waterloopjes met sluisjes en bruggetjes, alsmede de in het landschap verzonken meanderende rivierbedding van de oude verbinding met de Lauwerszee. Het is erg stil in de piepkleine buurtschappen, die je onderweg passeert. Wat echt opvalt is dat die enkele fietser of wandelaar, die passeert doorgaans vriendelijk groet. Ook in de charmante gehuchten Groot en Klein Wetsinge bespeur ik weinig bedrijvigheid rond de vaak fraaie huizen of boerderijen op deze doordeweekse dag. De dorpswierde van het hoger gelegen Groot Wetsinge met de aangrenzende pastorie (werkelijk een plaatje) leent zich uitstekend voor een pauze. Toch adviseer ik eventjes door te lopen: aan het eind van het korte maar alleraardigste kerkepad loop je tegen het kleine kerkje van Klein Wetsinge aan. Nu lopen wij (getweeën dan wel solo) al een aantal jaren wekelijks met onze beide labrador retreivers een dagwandeling (met een zeer hoog GW-gehalte) ergens in het land. En mogen dan graag even aanleggen bij verrassende, spannende of leuk gelegen pleisterplaatsen onderweg, voor zover die open zijn door de week. Gisteren was het weer eens prijs: het kleine zaalkerkje heeft vorig jaar, zo vertelden de uitbaters, een nieuw leven gekregen als speciale locatie voor culturele en culinaire evenementen. De kerkbanken zijn verdwenen, orgel en prominent aanwezige preekstoel zijn gebleven en het kerkzaaltje is omgebouwd tot een charmante ruimte, die dagelijks tussen 11.00 en 18.00 open is voor koffie 'met iets lekkers' of lunch. Een onverwacht en smakelijk genoegen met als toegift een korte klim naar een uitkijkpost met panoramisch uitzicht op het wandelgebied. Deze sfeervolle en gastvrije locatie kan ik collega-wandelaars van harte aanbevelen en komt deze wandelroute bovendien op een uitgelezen moment voorbij. Even verderop komt startplaats Sauwerd al weer in zicht en is de cirkel rond. Het is natuurlijk wel een beetje dwaas om bij elkaar zo'n zes uur per spoor onderweg te zijn voor twee uur lekker sjouwen en drie kwartier plezierig oponthoud, maar dat is het zeker waard: geen moment spijt! De beschrijving laat niets te wensen over; alleen de passage over bezichtiging van het kerkje moet je vandaag de dag toch wat anders lezen. Het moet gezegd: Groningen - dat er bij ons tot nu toe (op de hoofdstad na) wat bekaaid vanaf kwam - smaakt naar meer!