René van Doorn, 11-05-2016
Leitmotiv van deze wandelroute is onmiskenbaar water. Veel water in de vorm van beken en beekjes en een king-size stuwmeer. Maar gisteren, toen ik met twee honden zuidwaarts trok, ook met het nodige water van boven. Allereerst voert de wandeling langs kronkelige paden bovenlangs een prachtig ravijnbos, waarna je afdaalt naar de eerste beek, waar onze honden met dit warme weer maar al te graag inplonzen. Volgt een wat minder boeiende passage dwars door het door Kerkrade ingelijfde Eygelshoven. De beloning ligt verderop op de wandelaar te wachten: een prachtige route langs de sterk meanderende grensbeek Worm. Een smal maar goed begaanbaar pad door een groene corridor langs snelstromend bochtig water met grindbanken en deels steile oevers; een hoorbaar goede leefomgeving voor veel vogels. Verder heerst er in dit natuurontwikkelingsgebied grote rust. Enig minpuntje is dat momenteel andere kleuren dan groen niet op voorraad zijn in het dal. De (Duitse) overkant oogt wat ruiger en biedt naar ik lees ook huisvesting aan Galloway runderen. Maar die kunnen zich zoals gisteren ook keurig verstoppen. Via een aantal opvallend groene doorsteekjes door het eveneens bij Kerkrade getrokken buurtschap Haanrade komt er weer water in zicht. Door de bouw van een stuw in de Anstelerbeek is een moerassig beekdal omgetoverd in een groot stuwmeer, dat je van de routemaker bijna geheel mag ronden. De afdaling naar het meer door de hellingbossen aan de oostzijde is bijzonder fraai. Dat geldt ook voor de dan weer hoog dan weer laag gelegen paden langs het roerloze water. De westzijde van het meer is wat vlakker en wat meer gericht op recreatie en met name op vissers. Na het moerassige einde doemt Kasteel Erenstein op; het terras op de binnenhof lonkt. Het is kort daarvoor echter zachtjes gaan regenen: het terras blijkt verlaten en ik veronderstel dat de kasteelheer binnen niet echt zit te wachten op twee drijfnatte honden! De beschrijving van deze kortere route leidt de wandelaar een dikke twee en een half uur keurig rond en is volledig up to date. Let op (mag ik de routemaker nazeggen): bij het verlaten van het Wormdal passeer je een klaphek, waarna je via een onbewaakte overgang het spoor oversteekt. Dit hek is momenteel (met opzet) geblokkeerd en is niet meer te openen. Zo te zien is men doende het pad iets te verleggen. Naar een ander klaphek, zo'n 50 meter naar links (niet zichtbaar, maar na enig struinen kom je er). Wellicht is dit probleempje binnenkort uit de wereld. Al met al een bescheiden, smakelijke en waterrijke ommegang!