René van Doorn, 28-05-2016
Wij wandelden al vaker door de uitgestrekte bossen op de Utrechtse Heuvelrug, stevige stuwwallen, omringd door vlak agrarisch land. Eergisteren, een doordeweekse dag met zonnig, aangenaam wandelweer, spoorde ik met onze twee reislustige honden naar Rhenen om de zuidoostelijke punt, zeg maar het stuitbeen van deze heuvelrug te verkennen. Een groot deel van het gehele gebied werd overigens begin van deze eeuw tot nationaal park uitgeroepen. Deze qua lengte bescheiden GW-wandeling van 12 km voert de wandelaar eerst 'achterom' door het vriendelijke Rhenen, pikt een stukje winkel/hoofdstraat mee, gunt een glimp van de uiterwaarden van de Nederrijn en gaat dan los: via een geleidelijke klim het plaatsje uit, de heuvels op en de bossen in. Vier jaar terug was dit één van de allereerste groene wissels, die ik met onze toen nog zeer jonge honden liep. Het was destijds vlak voor (toen nog) Koninginnedag. De Koningin zou een paar dagen later Rhenen en Veenendaal met een bezoek vereren en dat was te merken! Men was overal druk in de weer alles maar dan ook alles uitbundig in het oranje te hijsen. Eergisteren heerste er in het plaatsje grote rust en ingetogenheid. Zelfs de boven alles uitstekende Cuneratoren wordt op dit moment door steigerwerk geheel aan het oog onttrokken. Via de stadsbossen van Rhenen bereik je de Remmersteinse bossen, gelegen tegen de flauwe hellingen van de Paasheuvel. Gemengd, dicht bos met leuke slingerende paden, fraaie bosrandpaadjes langs glooiende akkers, strakke beukenlanen en last but not least smalle struinpaadjes. Het is er superstil, met dien verstande dat een grote schare vogels voor aangename achtergrondsmuziek zorgt. De route scheert langs de buitenplaats Remmerstein, een imposant, zo'n eeuw geleden in Engelse stijl opgetrokken landhuis, omringd door stevige tuinen. Particulier bezit, maar naar ik later las, wordt het deels ter beschikking gesteld voor ontvangsten, (gecaterde) high teas en huwelijksfeesten. Het rijksmonument herbergt ook nog eens een drietal appertementen, waarvan er momenteel één te huur wordt aangeboden: haast u! Even later wordt de afdaling ingezet en gaan de bossen beneden over in frisgroen weidelandschap vol uiterst nieuwsgierige, door de wei dartelende koeien. De (aangelijnde) honden vonden die massale belangstelling toch wel ietsje teveel van het goede. Een heus struinpad door de weilanden leidt de wandelaar op fraaie wijze verder. De 'bergen' eenmaal achter je gelaten kom je door het dorpje Achterberg, dat er stil, keurig aangeharkt en welvarend bijligt, maar niet echt kan boeien. En dan schotelt de routemaker de wandelaar een uiterst smakelijk toetje voor: een langzame klim tussen glooiende akkers door, de Laarsenberg op. Deze heuvel ligt met haar rug tegen de Grebbeberg en vormt het zuidelijke sluitstuk van de Utrechtse Heuvelrug. Boven duik je ook hier de bossen in met vanaf de rand een prachtig vergezicht. Via een korte afdaling kom je weer uit bij het startpunt, het kopstation van de spoorlijn Utrecht-Rhenen. Honden zijn overal welkom: in de stadsbossen los en voor de rest aangelijnd. De beschrijving van de route (versie augustus 2015) biedt de wandelende mens met name in de wat onoverzichtelijke bossen prima houvast. Scherp lezen en opvolgen van de aanwijzingen is echter geboden. Genieten geblazen!