René van Doorn, 22-06-2016
De provincie Friesland is er - moet ik bekennen - tot op heden wandeltechnisch bij ons nogal bekaaid vanaf gekomen. Eerder dit jaar liepen wij vanuit Beetsterzwaag een eerste wandeling door de Friese Wouden (GW 306) en die beviel toen uitstekend. Gisteren vroeg solo met onze beide honden op pad gegaan naar een ander stukje van die Friese Wouden, het Blauwe Bos bij Haulerwijk. Dit bos ligt er bij als een grillig uitgelopen groene inktvlek in het agrarische landschap van Oost-Friesland. De wandelroute pakt vooral de contouren van die inktvlek mee. Dat betekent: veel bosrandpaadjes met zicht op uitgestrekte akkerlanden of graslanden vol koeien en schapen, die op zo'n half bewolkte en warme dag graag de schaduwrijke randen van het bos opzoeken. Gemengd bos met overwegend naaldbomen maar ook loofbomen met uitpuilend groen. Met grassige maar ook drassige (gezien de uitbundige regenval van de voorgaande dagen) paden: goed begaanbaar en zo te zien weinig belopen. Andere wandelaars zijn deze doordeweekse dag in geen velden of wegen te bekennen. Het is afgezien van de vele concerterende vogels aangenaam stil in het bos. Wel peddelen verschillende fietsers voorbij, die het bos doorkruisen over strak in het gelid liggende, nog maagdelijk witte betonplaten. Naar ik las is dit een zeer populaire fietsroute en zijn de paden vorig jaar vernieuwd. Het eerste stuk van het door Staatsbosbeheer (die van de bruine borden) beheerde bosgebied is aangewezen als losloopgebied voor honden. Na dit met wel erg Hollandse zuinigheid afgesneden stukje bos is het: honden welkom, mits aangelijnd. Het overigens zeer platte bosgebied kent zoals aangekondigd veel variatie: vergraste stukjes natte hei, verruigd grasland, stille vennetjes en kleine bosbeekjes. In het bos is door SBB een wandelroute uitgezet; de route volgt paaltjes met (hoe toepasselijk) blauwe koppen. Deze paaltjes worden door de routemaker met regelmaat in de beschrijving (als extra herkenningspunt) opgevoerd. Maar het komt mij voor dat de blauwe koppen intussen gesneld zijn door een boze blauwe boswachter. Ik heb er nog maar ééntje zien staan, blijkbaar op bijltjesdag aan de dood ontsnapt. De routebeschrijving is overigens volstrekt helder en mislopen is bijkans uitgesloten! Enkele smalle paadjes - langs het eerste ven op de route en langs de laatste bosrand - verdienen door hun grote schoonheid een speciale vermelding. Het (struin)pad langs/door oudere boomgaarden (die momenteel een nogal verwilderde indruk maken) is een mooie afsluiter van de route. Het start/finishplaatsje zelf maakt weinig indruk: een klein centrumpje met wat winkeltjes, horeca en een bushalte. De plaatselijke bakker verkoopt overigens prima ijs of koffie met gebak: prettig voor diegene die net als ik wat tijd moet stukslaan, wachtend op de (éénmaal per uur vertrekkende) bus richting Assen. Als u mij tenslotte vraagt waarom het bos blauw wordt genoemd: geen idee. Naar het schijnt hangt er een blauwe gloed in het bos. Niets van gezien: het bos is vooral heel erg groen met veel paarse lupine en veldjes witte gentiaan. Blauw of niet, het is drie uur genieten geblazen!