René van Doorn, 14-07-2016
Hij stond al maandenlang op mijn lijstje, deze avontuurlijke wandelroute door het Akense Bos. Gisteren kwam het er eindelijk van. Het weer - bewolkt met sprankjes zon en spatjes regen - paste goed bij een boswandeling. Vroeg op pad, solo met onze twee reislustige en wandelgekke honden, per spoor naar Heerlen. Eind vorig jaar, toen ik de aardige stadswissel door Aken liep, zoefde ik met de Euregiobahn in een half uurtje naar hartje Aken. Maar Heerlen is zijn directe spoorverbinding met Aken kwijt. Door de forse overstaptijd is de (snel)bus nu net zo snel en rijdt bovendien frequenter. Het eerste half uur van de route loop je langs een oude stadspoort, over een gezellig plein met kerk/klooster en door een verder niet erg tot de verbeelding sprekend stadsdeel de binnenstad uit. Aber jetzt geht's los: een lang wandelpad langs de Gillesbach leidt je op alleraardigste wijze de stad verder uit naar de rand van het Aachener Wald, het hoofdgerecht van deze wandeltocht. Een ten Zuiden van de stad gelegen groot bosgebied, waar het stevig klimmen en dalen is over een fijn netwerk van goed onderhouden bospaden. Door afwisselend naald- en loofbos met aan de randen meerdere kleine bosbeekjes. Doordeweeks een oase van rust; er loopt één drukke verkeersweg N-Z door het gebied. De uitgebreide beschrijving loodst de wandelaar met vaste hand door het gebied; geen overbodige luxe in dit grote woud, waar je je richtingsgevoel mede door de regelmatige koerswijzigingen soms wat kwijt raakt. Het is onderweg drie keer stevig maar heerlijk struinen geblazen. Het lijkt wel of onze Oosterburen niet van struinen houden en de gebaande paden prefereren. De betreffende paadjes en sporen zijn namelijk behoorlijk overwoekerd en deels begroeid. De afgelopen tijd heeft de natuur haar slag geslagen. En daar kan die enkele GW-wandelaar niet tegenop. Het kronkelpad met struinkarakter halverwege punt 3 van de beschrijving vervaagt gaandeweg en lost op in onoverzichtelijk struikgewas. 100% struinend en koershoudend komt je echter uit bij het verderop in de beschrijving genoemde gaashek. Het verruigde en grassige bospaadje halverwege punt 4 is zeer ernstig overwoekerd en deels niet meer als zodanig te herkennen. Ook daar is 100% struinen naar het droge bosdal geboden, waar je verderop een geciviliseerd pad richting het volgende herkenningspunt (alweer een gaashek) volgt. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik hier en daar wat over het hoofd heb gezien en het mij onnodig moeilijk heb gemaakt! Hoe dan ook, een aantal avontuurlijke passages, waar ik overigens bepaald niet vies van ben, maar potentiële showstoppers voor wat minder ervaren wandelaars. De wandelpaaltjes, die nogal eens als (extra) herkenningspunt in de beschrijving worden opgenomen zijn blijkbaar recentelijk vervangen en sporen niet allemaal meer met de tekst. Honden mogen overal loslopen, althans ik heb geen verboden of geboden aangetroffen, en daar hadden onze meisjes wel oren naar! En dan de horeca onderweg: Op de 'heenweg', aan de rand van het woud loop je langs een aardig etablissement, maar daar was het kennelijk 'Ruhetag'. Bij het verlaten van het woud stuit je op Haus am See met een groot terras met zicht op een klein stuwmeer. Het overkomt mij dit jaar wel vaker, maar even tevoren was het gaan miezeren. En binnen, in het chique restaurant: dat leek mij met twee (natte) honden niet zo gepast. De gemoedelijke en horecarijke Burtscheider Markt biedt tegen het eind van het traject uitkomst. Een korte stop zeker waard, al was het alleen maar om je voor te bereiden op de afsluitende kuitenbijter, de zeer steile Hauptstrasse. Het zal voor veel collega-wandelaars niet echt naast de deur zijn, maar deze GW is zeer geschikt voor de liefhebber van een pittige, zeer groene en (gecontroleerd) avontuurlijke tocht!