René van Doorn, 27-07-2016
Hattem, de vertrekplaats van deze korte wandelroute, haalt je binnen door de Dijkpoort, een fraaie 14e-eeuwse stadspoort, die lijkt te zijn weggelopen uit de tekeningen van Anton Pieck. Dat laatste geldt evenzo voor het kleine middeleeuwse centrum van dit aardige plaatsje aan de Noordelijke rand van de Veluwe. Met aan de ene kant van de Grote Kerk het zeer horecarijke en levendige Marktplein en aan de andere kant het stille, ingetogen Kerkplein met zijn oude huizen, schaduwrijke bomen en fleurige bloemen. Ook de oude stadsmuren, stadsgrachten en stadstuinen, die er keurig aangeharkt bijliggen, moeten de kunstschilder, graficus en romanticus Pieck hebben geïnspireerd. Te zijner ere heeft men overigens in het stadje een (niet door mij bezocht) museum ingericht. Zo snel je het plaatsje vanaf de bushalte inloopt, zo snel ben je er ook weer uit. De wandelaar wacht een flink stuk wandelpad langs het al lang geleden voor (beroeps)scheepvaart gesloten Apeldoorns Kanaal. Met zicht op de uitgestrekte, groene en door paarden en schapen bevolkte uiterwaarden van de IJssel. De idylle wordt verderop wat verstoord door de enorme IJsselcentrale aan de horizon. Eenmaal aan de andere kant van het water beland volgt een bijzonder aardig slingerpad door het Algemene Veen, een forse strook ruig bos langs het kanaal, dat tegenwoordig het domein is van kano's en waterfietsers. Aan het eind van een lang en kaarsrecht fiets/wandelpad (tracé van de vorige eeuw opgeheven spoorlijn Apeldoorn-Zwolle) wacht het hoofdgerecht van het wandelmaal: de landgoederen Flip-Hul en Molecaten, tezamen het meest noordelijke puntje vormend van het natuurgebied de Veluwe. In het heuvelachtige Flip-Hul loop je over lange, strakke lanen door uitgestrekt loofbos, maar ook over heftig slingerende paadjes door hoog naaldbos met een lichtgroene ondergroei van bosbesstruikjes. In Molecaten wordt het bos regelmatig afgewisseld door graslanden en een enkel beekje. Verder passeren fraaie, diepgelegen koppen van (droge) sprengen, die ooit het water van de Veluwse stuwwallen richting de IJssel voerden. Maar eerst naar de watermolens van de ooit in het Oosten van de Veluwe zo bloeiende papierindustrie. Vlak vóór je de bossen induikt zie je nog het enorme bedrijfscomplex van de eeuwenoude maar in 2008 door de Finse aandeelhouder wegens overcapaciteit gesloten Berghuizer Papierfabriek. Het is uiterst prettig wandelen door deze fraaie bossen. Het weer hielp gisteren wel een handje: de ergste hitte van de afgelopen dagen voorbij, warm, bewolkt, met wolken, die geleidelijk verdwenen naarmate de dag vorderde. De terrassen op het Marktplein van Hattem komen na zo'n drie uur netto looptijd als geroepen! De beschrijving van de route (versie 4) biedt de wandelaar prima houvast. Twee kleine puntjes: het klaphekje aan het eind van punt 1 is verdwenen (de afslag naar rechts echter niet); de kleine kapvlakte aan het begin van punt 2 is nu deels jonge aanplant van naaldbomen. Honden mogen overal aangelijnd meewandelen. Maar die aanlijnplicht geldt zo'n beetje voor de hele Veluwe en dat hebben onze beide honden er graag voor over. Net als hun baasje zijn ze dol op de Veluwe. Toch zijn wij wat droef te moede: de GW-wandelingen door dit enorme natuurgebied zijn op; we hebben ze intussen allemaal gelopen!