René van Doorn, 20-09-2016
Afgelopen weekend verruilden wij de grillige, rotsachtige Bretonse kust, waar wij met onze honden dagenlang de mooie GR34 volgden, voor de drassige graspaden door jong bos nabij Houten, waar wij deze qua lengte bescheiden GW-wandeling liepen. Vanuit de trein belanden we pardoes in de vrolijke zaterdagmiddagdrukte van het jonge winkelcentrum Het Rond. Waarna Houten je even verderop op plezierige wijze verder uitgeleide doet via de brede groenstroken van het Kooikerspark. En dan dient het natuurgebied Nieuwe Wulven zich aan, een gebied met veel nieuw bos, gelegen ten NO van Houten, afwisselend laag en hoog, dichtbegroeid maar ook open met strakke zichtlijnen, vol populieren en berken en doorsneden door talrijke ontginningssloten. Geen overbodige luxe, want ondanks de warme en droge periode die achter ons ligt, is de ondergrond van de graspaden uiterst drassig. Aanvankelijk lopen we over een verhard slingerpad door recreatiebos met veel speelweiden en speelbosjes. Het pad kent vele aftakkingen en hier en daar is niet helemaal duidelijk wat de main road is. Wellicht daardoor missen we verderop het 'heelgoedoplettenpunt'. En dat overkomt ons bij GW-wandelingen zelden of nooit. Maar de route zoekt even later de zoom van het bos op en die is voor ons makkelijk te vinden. Weliswaar over soppige, weinig belopen en door grasachtigen volledig in bezit genomen paadjes, waar met enige regelmaat kikkers een veilig heenkomen zoeken. Ach, het enige risico dat je dan loopt is dat zo'n graspaadje doodloopt op één van de vele slootjes en je rechtsomkeert moet maken! Een geweldig pluspunt in dit hele bosgebied is dat honden - met uitzondering van het vogelbroedseizoen - los mogen lopen! Ruim over de helft van het parcours kun je kiezen voor een op en neertje naar het Fort bij Vechten: altijd doen! Het fort is onderdeel van de uit een keten van forten bestaande Stelling van Utrecht. Vooral het 'visserspaadje' vlak langs de fortgracht op de terugweg is aardig. Jammer dat de horeca van het fort die dag volledig blijkt afgehuurd voor een aantal besloten vieringen, waaronder een trouwfeest. De volle parkeerplaats en de feestelijk geklede stoet mensen, die beladen met kado's over de lange toegangsbrug toesnelt, geven al te denken. Het in het fort gevestigde Waterliniemuseum laten we gelet op ons viervoetig gezelschap voor wat het is. Het restant van de wandeling door het door Staatsbosbeheer beheerde natuurgebied gaat grotendeels over ruige graspaden, inderdaad avontuurlijk, waarbij af en toe de vraag rijst of je wel goed zit. Met soms een verhard stukje of een klein eindje asfaltfietspad. De beschrijving is echter volstrekt helder en loodst de wandelaar weer keurig terug naar het startpunt. We besluiten dit prettig bestede middagje op één van de terrasjes rond het centrale plein van Het Rond.