René van Doorn, 03-11-2016
Gisteren spoorde ik met twee honden zuidwaarts naar het minder bekende Roosendaal. Deze stad heeft wellicht niet vooraan gestaan toen het Brabantse stadsschoon werd uitgedeeld: het oudere deel van de binnenstad is klein. Wellicht te klein om een stadswandeling te kunnen dragen. Maar de routemaker lost dat vakkundig op door een hoop groen aan deze stadswissel toe te voegen. De wandelaar wordt door een bonte verzameling stadsgroen geloodst. Het weer was gisteren uiterst grillig: korte regenbuien en blauwe luchten met een aangenaam herfstzonnetje. En die uitersten wisselden elkaar bij voortduring af. Bij het oude, monumentale stationsgebouw begint de route die in een grote boog om de binnenstad loopt. Al snel loop je door het Burg. Coenenpark, een vijverrijk stadspark langs één van de fraaiste lanen van de stad. Verderop loopt de route door de Algemene Begraafplaats, waarover ik niet kan verhalen omdat deze niet toegankelijk is voor honden. Alle begrip, maar om nu bij de ingang met 'hel en verdoemenis' te dreigen gaat mij een beetje ver. Met een kleine omtrekkende beweging ontlopen viervoeters en hun baasje de hel op weg naar volgend groen. De route loopt over een fraai, met hoge bomen omzoomd wandelpad langs de lange, lange Strausslaan, een leuke passage. Halverwege de route duik je het Park Vrouwenhof in. De kapitale villa in het park duidt er op dat het park is voortgekomen uit een historische buitenplaats. Nu is het een stijlvol ingericht stadspark met waterpartijen, bruggetjes, rosarium, speeltuin en openluchttheater. Na een leuke slinger over de vele bruggetjes komt de oude binnenstad in zicht. Langs de voormalige abdij, het Tongerlohuys, dat nu een streekmuseum huisvest kom je op de langgerekte Markt met de St Janskerk en het oude Raadhuis. Een plein, waar op warmere dagen de horeca duidelijk zijn slag slaat. Een onderdoorgang leidt de wandelaar naar het Emile van Loon Park, een even onverwachte als fleurig-groene oase in het stadscentrum. Tenslotte is daar het voormalige Klooster Mariadal. Een oude en lange muur doet een stevige kloostertuin vermoeden. Het fraaie hoofdgebouw, streng en strak, ligt volledig ingeklemd tussen de stedelijke bebouwing. De zusters zijn intussen vertrokken, de provincie zoekt een nieuwe bestemming voor het complex, tevens rijksmonument! De beschrijving is volledig up to date. Een aardige rondgang, die met het uitbundige groen van de zomermaanden vast nog beter uit de verf komt.