René van Doorn, 08-03-2017
Voor het betere wandelweer moest je gisteren in de kustprovincies zijn. Maar Drente, wandel- en fietsprovincie bij uitstek, blijft maar aan mij trekken. Het oog viel op een extra lange GW-route van 25 kilometer vanuit Beilen. Een wandeling van die lengte past het best bij een lange mooie zomerse dag. Ik besloot daarom - geheel tegen mijn principes - over te gaan tot cherrypicking en te gaan voor de allermooiste en lekkerste kersen. De eerste 11 kilometer door Drents boerenland liep ik louter virtueel. Met onze beide honden spoorde ik gisteren al vroeg naar Steenwijk en pakte daar de (mini)bus naar Beilen. Nabij Spier (halte Dwingelderveld) stapten we uit voor de resterende 14 kilometers, grotendeels door het Dwingelderveld, één van de 20 nationale parken van ons land en kleine zusje, het Terhorsterzand. Vanuit de bus rol je linea recta het bos in voor twee en een half uur puur natuur. De aan de andere kant van de weg gelegen SBB Boslounge met horecavoorziening laat ik links liggen; ik ben niet zo'n voorstander van indrinken (van koffie), eerst maar eens stevig aan de wandel! De locatie is overigens in de wintermaanden alleen in het weekend open. Het weer is niet echt geweldig: vrij koud (5 graden), een dik, laaghangend wolkendek en lichte mist. Gelukkig nagenoeg windstil. De lucht is duidelijk hoogzwanger van heel, heel veel hemelwater; tot mijn opluchting blijft de bevalling de komende uren uit! Het Dwingelderveld is een enorm natuurgebied met gevarieerd bos, natte heidevelden en talloze vennen. Het bos wordt gedomineerd door naaldbomen met hoog groen; veldjes mos zorgen voor het lage groen. Een hobbelig landschap met kleine en grote vergraste heidevelden in hun wat sombere winter-outfit en verstilde vennen met donker, roerloos water. Er hangen deze dag nogal wat mistflarden boven hei en vennen, die het fraaie landschap een wat mysterieus karakter geven. Een deel van de bossen wordt momenteel onderworpen aan groot onderhoud door beheerder, Staatsbosbeheer, wat nogal wat kale plekken en door groot materieel omgeploegde bosweggetjes oplevert. Het resulteert ook in hoge stapels kaphout en stevige bergen houtsnippers. De bospaden zijn zompig en vol grote plassen, dit laatste tot grote vreugde van onze (lang aangelijnde) honden, die iedere stevige plas bij voorkeur met veel gespetter eventjes doorrennen. Dat is overigens zo'n beetje het enige geluid: in de kern van het wandelgebied is het werkelijk muisstil. In het begin van de route zorgt de provinciale weg voor wat achtergrondlawaai. Storend is wel de herrie van de A28 - die je aan het eind van het Dwingelderveld oversteekt - en die je in het aan de andere kant gelegen Terhorsterzand blijft achtervolgen. De route doorkruist maar een klein deel (het NO-deel) van dit immense natuurgebied. Het bekende enorme heideveld ten Zuiden van Dwingelo, waar de eerder gelopen GW-route vanuit Ruinen langs schuurt, blijft buiten beeld. De (zand)paden in dit imposante natuurgebied zijn doorgaans strak en duidelijk. Met plezierige uitzonderingen, zoals het charmante kronkelpaadje langs een groot open vennengebied en het pad langs en door het grootste heideveld. Opvallend zijn de grote concentraties jeneverbesbomen op de hoger gelegen gronden. Het Terhorsterzand is aanmerkelijk kleiner; de routemaker schotelt de wandelaar een werkelijk magnifiek smal en hoog kronkelpaadje door dit venrijke en zanderige heidegebiedje voor. Veel te snel ligt dit juweeltje al weer achter je! Intussen ben ik in krap twee en een half uur wandelen (op deze doordeweekse dag!) welgeteld drie medemensen tegengekomen: één te paard, één op de fiets en één met hond. Hierna volgt een uitloop van dik een half uur door landerijen en de bebouwing van Beilen, waar een hoge houten brug over verkeersweg en water, een kerk met zeer in het oog springende ligging en het enorme fabriekscomplex van Domo/FrieslandCampina opvallen. De beschrijving van het gelopen deel van de route is geheel up to date en laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Niet onbelangrijk, want in dit prachtige natuurgebied kun je heerlijk dwalen maar ook hopeloos verdwalen! Honden zijn aangelijnd overal welkom, ook in de vele begrazingsbieden met (deze dag snipperende) schapen en runderen. Een geweldige wandelroute: een voortreffelijk kersenbrandewijntje, dat geen enkele krans behoeft!