René van Doorn, 20-04-2017
Kort voor Pasen liepen wij met hond deze kakelverse wandelroute vanuit Den Bosch. Het was die doordeweekse dag half bewolkt, behoorlijk fris met een koude, stevige wind. Weer om flink door te stappen, zeker in dit overwegend open landschap. Na wat slalommen door nogal steriel stadsgroen komt de hoge spoordijk van de vroegere halve zolenlijn in zicht. De route volgt langere tijd het pad over dit begroeide voormalige spoortracé, dat strak door het weidse moerassige landschap loopt. Het is er heerlijk rustig; de stilte wordt slechts 'verstoord' door talloze vrolijke fluiters, die de bescherming van de bosjes op de hoge spoordijk opzoeken in dit verder vlakke landschap. Even verderop volgt de route een leuk smal paadje onderlangs, waarna je de spoordijk weer opklimt richting de Moerputtenspoorbrug: een lange smalle spoorbrug over een forse, door veenontginning ontstane watervlakte, gerestaureerd en geverfd in de oorspronkelijke okergele kleur en enkele jaren geleden heropend voor voetgangers en fietsers. Metalen platen tussen de rails van het enkelspoor vormen een smal wandel/fietspad. Je moet alleen halverwege de lange brug geen dikke goederentrein tegenkomen: je kunt namelijk geen kant uit en dat wordt dus springen! We arriveren uiteraard droog en behouden aan de overzijde van het water en dalen kort daarna dit fraaie tracé af om over grasdijken door het vogel- en vlinderrijke natuurgebied Rijskampen uit te komen bij een taai stukje van de route.
Een lang, strak asfaltweggetje met rechts uitzicht op uitgestrekt, door gele paardenbloemen bespikkeld groen weidelandschap en links op ruig, nat en vogelrijk moerasland. Doorstampen is het devies; de beloning, die de wandelaar wacht is een beboste dijk langs het stille Drongelens Kanaal, maar vooral het ruige, dichtbegroeide bos van de Vughtse Lunetten. Met eeuwenoude aarden verdedigingswerken, die ooit onderdeel uitmaakten van de verdedigingslinies om Den Bosch, maar ook met een recenter droevig oorlogsverleden. Het dichte bos vormt een mooi tegenwicht tegen het tot dusverre zeer open landschap. Aan het eind wacht een fraai stil ven (met hondenstrandje). De route volgt verderop het graspad vlak langs het kanaal, een passage die we nog kennen van de leuke NS-wandeling Den Bosch-Vught. Verderop verruil je dit graspad voor een stil asfaltpad, hoog langs de andere oever en wandel je naar de rand van Den Bosch. Over een parkachtige brug en een paadje, hoog langs het riviertje de Dommel eindig je bij de drakenfontein pal voor het station, symbool van de destijds door haar ligging temidden van moeraslanden onneembaar geachte vestingstad: een echte moerasdraak! De beschrijving van de route laat zoals gebruikelijk aan duidelijkheid niets te wensen over. Een stevige tippel met onderweg een paar uiterst smakelijke passages!