René van Doorn, 22-07-2018
Kortgeleden liep ik met onze beide honden deze geliefde Sallandse landgoederenroute. Het overgrote deel gaat door bosrijke landgoederen, doorsneden door een enkel beekje: op deze zeer warme julidag voor mens en hond een uitgelezen toevluchtsoord. Op de website prijkt bij deze route een pictogram 'honden niet toegestaan'. Dat betekent doorgaans dat op een stuk van het parcours honden niet welkom zijn. Bij dit soort routes wapen ik mij daarom standaard met een gedetailleerde wandelkaart (op abonnementsbasis te downloaden op de website). Aan de hand daarvan is bijna altijd een alternatief in de vorm van een omtrekkende beweging te vinden, waarna we de draad snel weer kunnen oppakken. De wandeling is een aaneenschakeling van bossen (statige bomenlanen en ruiger werk), weilanden, akkers, beekjes, , monumentale boerderijen en statige landhuizen. Het begint allemaal in het even ten Oosten van de IJssel gelegen Olst: een rondgang door het centrum en door de wat steriele groene zoom om het stadje leidt verderop via een lange bomenlaan naar het eerste landgoed (Groot Hoenlo). Na een statig landhuis volgt een bijzonder aardig parcours, slingerend door beukenbos en fladderend langs een beek. Culminerend in een slinger door een grassig begrazingsgebied, een bos in wording met jonge loofbomen, maar vooral veel weiden, struikgewas en poelen. Ik had tevoren al een ernstig vermoeden dat men in dit thuisland van grote grazers geen honden pleegt te dulden. De gehoornde dames en heren waren deze dag echter in geen velden en wegen te bekennen in hun verdroogde en naar water snakkende leefgebied. Wellicht daarom trof ik bij betreden noch verlaten van het terrein een verbodsbord aan, anders dan de gebruikelijke waarschuwing om toch vooral afstand te houden. Een meevallertje! Strak aangelijnd heb ik onze snuffelzieke dames meer dan eens probleemloos door zo'n gebied geloodst. Alleen bij moederende grazers met jongen is het dubbel oppassen geblazen. De lange, momenteel met frambozen behangen Holtermansdijk leidt de wandelaar dit tweede landgoed (Hengforden) uit, richting Nijendal, ook weer bosrijk en stil. En met een ook door eerdere wandelaars geroemd bankje met inscriptie en aantrekkelijk uitzicht. Rest het halfopen Spijkerbosch: via bosrand- en akkerrandpaadjes en langs een monumentale havezate loopt de route naar het gehucht Boskamp, waar tegenover de kerk - waar anders - een eetcafé met terras uitkomst biedt voor vermoeide wandelaars. Het is daarna niet lang meer lopen naar het begin/eindpunt van de route. De onlangs nog bijgewerkte, volstrekt duidelijke beschrijving garandeert zoals altijd een paar zorgeloze uurtjes. Wat opvalt is dat het op deze doordeweekse dag buiten de bebouwing prettig stil is. Ik kom slechts twee wandelaarsters tegen, die dezelfde route blijken te lopen en (terecht) hun enthousiasme over deze mooie route niet onder stoelen of banken steken!