René van Doorn, 07-08-2018
Het is een uiterst zonnige zaterdag met subtropische temperaturen. Ook vandaag houden twee viervoeters mij gezelschap, die erg van wandelen houden, maar met hun strakzittende bontjassen niet echt gekleed zijn voor dit weer. Dus zoeken we een niet al te lange route met veel water en bos: op naar het Brabantse Sint Michielsgestel! Vanaf het startpunt ben je in een oogwenk bij de Dommel; de route volgt trouw dit zeer kalm ogende riviertje, inclusief zeer groene zijsprongetjes rond een doorbraakwiel en een oude meander. Vervolgens gaan we verder over stille asfaltweggetjes door boerenland met onderweg een charmant rustpunt (met ook vandaag melk en koffie). Daarna zoekt de route voor langere tijd de Oostelijke oever van de Dommel op, een zeer aardige passage (deels schaduwrijk begroeid, deels open). De viervoetige dames trotseren de best wel steile oevers en gaan om de haverklap eventjes te water. Ikzelf - iets luchtiger gekleed - volg dit voorbeeld niet en geniet van het afwisselende bochtenwerk. Zo halverwege komt eindelijk een brug in zicht, waarna de route op de andere oever al snel het fraaie landgoed Venrode induikt. Een heuvelachtig bosgebied met een paar fraaie vennetjes. De stilte, die deze groene oase zo zeer verdient, is door de aangrenzende A2 helaas ver te zoeken. Het aangekondigde 'noodzakelijk kwaad' (om niet toegankelijke landgoederen heen) eenmaal achter de rug slingert de route door golfterrein De Dommelen richting landgoed Zegenwerp. Langs statige lanen wordt de wandelaar weer richting de Dommel geleid. De laatste loodjes gaan over smalle, weinig belopen en derhalve verruigde graspaadjes richting Sint Michielsgestel. De op kruipafstand van de bushalte gelegen horeca komt als geroepen en veraangenaamt het wachten zeer. De beschrijving van de route is als vanouds: sober en helder. Van harte aanbevolen voor mens en hond!