Henk, 17-10-2018
Reeds vroeg was ik in Wolvega, het station is zoals wij het kennen van de NS een stevig wit groot gebouw. Nu zit er o.a. een bloemenzaak in. Hoewel het rond 8 uur 's morgens is, bruist het van levendigheid in Wolvega. Hele groepen fietsende kinderen voorzien van grote tassen met studieboeken haasten zich schoolwaarts. Na de overweg komen we langs de RK kerk Sint Franciskus, de entree voorzien van 2 stenen Leeuwen en Granaatappels (symboliek voor respectievelijk bescherming en verbondenheid, goede waarden en gemeenschapszin van de kerk). Na en woonwijk loop je via een graspaadje een gevarieerd bos in, voornamelijk hulst- en lijsterbesbomen met ondergroei van varens. Vandaag zou het een zonnige rustige dag worden en temperaturen oplopend naar 20 graden. De zon komt ook al gauw , maar door de lang laag blijvende mist over het veld blijft het landschap lang wat onscherp. De foto's hebben een wat mystiek sfeertje en aquarelachtige tinten. Je merkt aan de kleuren van struiken en bomen dat de herfst nu pas begint. Na het tunneltje onder A32 door komen we langs weilanden waar de koeien nog steeds lopen te grazen. De langdurige droogte en daarna de spaarzame regenbuitjes heeft het gras nog aardig doen groeien en de boer profiteert daarvan. Meestal was hun gezegde rond deze tijd: de koeien moeten op stal want ze vreten met 5 bekken ? daarmee bedoelde hij dat de ondergrond zo nat en zacht was, dat een koe met zijn 4 poten de graszode vernielde en hij het laatste spaarzame gras kaal van het land vrat. Het drukke verkeer op de A32 zal je nog wel een poos horen als achtergrond geruis, maar dat is niet hinderlijk. De graspaden in dit gebied rijgen zich aanéén, waardoor je het gevoel hebt dat je continue in de natuur loopt. Doordat we later in de tijd zijn blijven de graspaden nat en is stevig waterdicht schoeisel een must. Een klein stukje kom je door Oldeholtpade en na een oorlogsmonumentje aan de Hoofstraat, waar een Canadees wordt herdacht, die in het zicht van de bevrijding in april 1945 tijden een actie het leven liet, gaat de route het veld weer in. Prachtige vergezichten over de landerijen en de rust alom. Op één van deze graspaden stonden twee gestalten in de verte. Vier reebruine ogen die keken de wandelaar aan, maar ze waren met een paar sprongen in het struikgewas verdwenen. Na de brug over het riviertje De Linde kom je in een oud landschap. Het is ontstaan in de ijstijd toen gletsjers het land voor zich uit opstuwden en toen daarna het ijs smolt hebben de watermassa's geulen in het landschap gemaakt. In deze Lendevallei is daarna hoogveen ontstaan. Door het uitgraven van veen (als brandstof en voor de turfindustrie) zijn in het landschap de zogenaamde petgaten ontstaan. Op de tussenliggende akkertje werden de turf te drogen gelegd. Daarom noemden ze deze legakkers. Na 1 km verlaten we de Linde voor enige tijd, want via het Kuier-pad loop je door een moerassig gebied over vlonderpaden en grasdijkjes door en langs moerasbossen. Later zoekt de route de Linde weer op en kun je weer een paar km er langs tippelen. Bij een zijweg naar de Catspolder wordt d.m.v. een groot bord de geschiedenis van dit natuurgebied uitgelegd en zie je hoeveel krachten er vrij komen door een gletsjerstroom want hier ligt een reusachtige meegevoerde zwerfkei. Vlak na het traject langs het spoor passeer je de grote nieuwbouwwijk van Wolvega, hier wordt volop gebouwd. Via een laatst graspaadje kom je op het schoolplein van de St, Franciskus school en daarna langs de gelijknamige kerk weer bij de spoorwegovergang en komt het station weer in het zicht. Een wandeling door een weids landschap en gevormd door bijzondere natuurkrachten.