Henk, 25-10-2018
Dinsdag 23-10-2018 heb ik de Groene Wissel 137 = Vorden gelopen. De weersvoorspelling gaf in elk geval aan dat het deze dag droog zou blijven en de temperatuur iets frisser. Deze dag kenmerkte zich door een bewolkte zonloze hemel. Rond 08.00 uur startte ik bij het station, net voldoende licht geworden om de route te kunnen lezen. Het dorp ademt op dit uur nog volledige rust uit. Vorden valt onder de gemeente Bronkhorst. De grote Dorpskerk met zijn 44 meter hoge toren is een gezichtsbepalend element in Vorden. Net als de meeste oude kerken was het een van oorsprong Katholiele kerk gewijd aan de heilige Anthonius. Na vele verbouwingen is het nu een hoofdzakelijk gotisch bouwwerk en Rijksmonument. Alle restaurants zijn nog gesloten maar in HCR Bakker brandt licht. Hier kwam ik 30 jaar geleden al toen ik tijdens mijn 1e solo wandeling Het Pieterpad, goed heb kunnen dineren. Hotel Bakker is een begrip in Vorden. De deftigheid van een hotel en tevens de knusheid en gezelligheid van een dorpscafe. Na de koffie vlot weer op de route. Tegenover de kerk staat een beeldje van de her A.C.W.Staring bekend als dichter van bv het bekend oogstlied 'Sikkels blinken, Sikkels klinken?' Het beeld is geplaatst omdat Staring in de 19e eeuw veel heeft betekent voor de Vordense bevolking. Naast het dichten heeft hij een gedegen landbouwkundige opleiding genoten. Onder zijn leiding werden woeste heidevelden en moerassen in vruchtbaar bouw- en weideland omgezet. In de Raadhuisstraat loop je langs voormalige middenstandszaken zoals een Boekhandel en Sigarenwinkel, waar nu creatieve cursussen worden gegeven. Langs de Baakse beek zien we het effect van de langdurige droogte. De Beekbodem is droog en bedekt met het afgevallen herfstblad. De kleurende bladeren aan de bomen compenseren de ontbrekende zon van vandaag. Dan passeren we het imposante kasteel Vorden. Een viertal geslachten bewoonde dit kasteel de familie Van Vorden, Hackfort, Ripperda (een beroemd geslacht uit Groningen) en als laatste de familie Van der Borch. Daarna werd het verkocht aan o.a. het Gelders Landschap en de Gemeente Vorden. Nu is het kasteel weer in particuliere handen, die het in oude luister hebben hersteld. Het wordt bewoont door de familie De Rouw en daarnaast multifunctioneel gebruikt. Het is o.a. een officiële trouwlocatie. Aan de rand van het bos lopen we langs een prachtige beukenallee, met een oranje vloerkleed van bladeren. In deze bossen loop je van landgoed naar landgoed en heerst hier de absolute stilte. Het Kieftskamp die we op afstand passeren is ook een indrukwekkend robuust gebouw. Langs de lange rechte bospaden geflankeerd door hoge beukenbomen en sporadisch bloeiend boerenwormkruid kan even stevig de pas erin gezet worden. Dat lukt niet langs 'De Veengoot', want hier heeft men riet gemaaid en dat ligt als een flinke laag over het pad. Dat is zwaar lopen. Er staat nog een klein laagje water in de beek. Deze Veengoot heeft de dichter Staring laten graven en voor een groot deel ook bekostigd. Door dit afwateringskanaal, die de verbinding vormt van het landgoed De Wildenborch naar de Berkel, kon het landgoed eindelijk behoorlijk worden ontwaterd en de moerassen verdwenen hierdoor. Doordat hij het kasteel en landgoed De Wildenborch van zijn ouders had georven, kon hij het voorgenomen werk om het vervallene te herstellen, voortzetten. Het landgoed Hissink die we dan betreden heeft ook naaldbomen, deze groenblijvende bomen steken behoorlijk af ten opzichte van de kleurige loofbomen. De kleurschakeringen van de bladeren van essen, beuken en berken zijn bijzonder mooi van geel tot bruin-roodachtige, daarmede heeft de herfst zich nu definitief aangekondigd. In het verderop gekapte bos schieten al weer jonge boompjes op tussen het gele gras. Veel paddenstoelen zijn op de restanten van afvalhout te bewonderen. Buiten het bos is de temperatuur gezakt door een snijdende koude wind, de route door de bossen bieden dan weer de ideale beschutting daartegen. In de beek vlak voor de Mosselweg ontwaar ik een peilschaal met bij het cijfer 70 een verkleuring. Dit zou gemiddeld de waterstand zijn en nu is de beekbodem kurkdroog. Het station is al weer zichtbaar. Een wandeling door een bos- en landgoedrijke prachtige omgeving en bewoond door een gemoedelijk levende bevolking.