René van Doorn, 20-02-2019
Een tijdje terug - vlak voor de dit jaar wel erg vroege lente haar gezicht liet zien - liep ik met onze twee honden deze korte route door het Land van Maas en Waal. Met echt winters wandelweer: zwaar bewolkt, koud maar gelukkig droog. Er woei een stevige, ijzige wind, die vrij spel had in dit zo open landschap. Flink doorstappen dan maar en die frisse duik, waar de routemaker het over heeft, toch maar schrappen! Eerst voert de route langs de Tielse kerken; keus te over voor de godvruchtige bewoners van deze aardige plaats . Na deze prettige entree wacht het voet/fietsveer met elke twintig minuten een afvaart. A raison van EUR 1,05 wordt de eenzame wandelaar over de zeer druk bevaren Waal gezet. Aan de overkant begint het echte werk. Eerst een flink stuk hoge Waaldijk met mooie vergezichten. Daarna de hoofdmoot: over goed te herkennen en keurig begaanbare graspaden is het heel beschaafd struinen geblazen door het groene landschap. Alleen het stuk door/langs de ooibossen is uiterst modderig. De door (vroeg)zomerse wandelaars geroemde bloemen- en kleurenpracht is hartje winter uiteraard ver te zoeken. Het traject langs Plas en Waal blijft desalnietemin zeker de moeite waard. Het grootste deel daarvan is begrazingsgebied (honden aan de lange lijn), maar de grote dan wel kleine grazers vinden het blijkbaar te koud en zijn in geen velden en wegen te bekennen. Na dit groene rondje vaart het veer voor mijn koude snufferd weg en is het wachten geblazen. Eenmaal aan de overkant wacht de fraai gerestaureerde Waterpoort en leidt de route de wandelaar door het winkel/horecarijke centrum van Tiel weer terug naar het vertrekpunt. Het beroemde fruitbaasje laat ook nog even zijn gezicht zien. Kortom: een korte, prettige, goed beschreven route, die echter beter weer verdient!