Henk, 31-05-2019
Woensdag 29 mei 2019 liep ik Groene Wissel nr 140 = Dalfsen. De weersvoorspellingen waren goed en de temperatuur onder een blauwe lucht voorzien van stapelwolkjes liep op tot zo'n 18 graden gemiddeld. Bij het binnenrijden van de trein valt dadelijk een grillig gevormd monument op, gelegen op een heuvel 'Een Stonehenge-achtig sculptuur in de vorm van een reusachtige grote paddenstoel. Beter bekend onder de naam 'de zwevende kei van Dalfsen'. Dit brok beton van zo'n 30 ton wordt behoorlijk ondersteund en in de grond verankerd. Vandaag hadden de schapen het als schaduwplek uitgezocht. Vanaf de heuvel heb je een mooi uitzicht op de brug over de Vecht en de boven het centrum van de bebouwing uitstekende zeer robuuste 'Grote Kerk'. Na het passeren van de Vecht loop je direct een gezellige winkelstraat in en recht op de kerk af. De toren en de onderste lagen opgebouwd van tufsteen en de rest van de muren in baksteen, steunberen rondom en de dakbedekking bestaande uit leien. Het viel me op dat hierin dakhaken verwerkt zijn. Dit zijn stevig ankerpunten voor een persoon die reparaties aan het dak moet verrichten t.b.v. zijn veiligheid. Al gauw wandel je Dalfsen uit en ervaar je de weidse openheid van het landschap. De bobbels in de route zijn de slaperdijkjes van de Vecht. Op het rust plekje aan de rand van het Vechtdal heb je een mooi uitzicht over de uiterwaarden van de Vecht. De bloei van verschillende grassoorten en ook hier en daar korenbloemen geeft een aardig kleureffect aan dit beekdal. Zou het water van de Vecht niet met stuwen gereguleerd zijn, zou je een behoorlijke overstroming van dit gebied kunnen verwachten. Na passage van een weiland en het beklimmen van het daarbij behorend dijkje volgt een pittig eindje lopen, waarbij de temperatuur met een licht windje in de rug al aardig begint op te lopen. Langs de zeer chique gebouwen van het met riet gedekt hotel 'Mooi Rivier' bereik je de Vecht. Pas bij het nemen van een foto daarvan kwam ik achter de juiste benaming. Ik had er zelf overheen gelezen en er 'Moon River' van gemaakt. De stuw is een waar kunstwerk in de rivier met aan de ene kant de mogelijkheid dat vaarverkeer kan passeren door middel van een bypass in de rivier en bijbehorende sluis en aan de andere kant een passage voor vissen door middel van een vistrap. Aan de stroming van het water te zien is hier een behoorlijk niveau verschil. Na het passeren van de stuw loop je over een landweg en via een boerenerf naar een bosgebied behorend bij het landgoed Hessum. Hier gaat de route over een leuk smal pad over de rivierduinen op en neer. Gevormd door uitstuiven van de rivierbodem in drogere tijden. Na nog een stukje natuurgebied langs een paar waterpartijen en door een moerasbosje, moet er even een aardige afstand worden overbrugd om via een slingertje door het landgoed Rechteren te kuieren en vervolgens langs een drukke weg ook langs dat landgoed het kasteel Rechteren te bereiken. Pas dan krijg je een indruk van de uitgestrektheid van het landgoed. De rododendrons geven een mooie voorgrondkleur op het indrukwekkend kasteel en bijbehorende waterpartijen. Het kasteel wordt nog bewoond door erfgenamen van de familie Rechteren en het is daarom strikt privé- terrein. De boerderijen die we naderhand passeren dragen de kleuren die bij het landgoed horen op hun luiken. Een donkergroen rechthoekig omlijst ossenbloedrood vlak voorzien van een okergele vlinderdas. Na oversteek van de drukke weg maken we nog een aardige wandeling langs een beek met stuw en door enkele bosranden. Uiteindelijk bereik je via de Millingersteeg het station Dalfsen. Een bijzondere wandeling met het gezicht op een weids Vechtdal en op de andere oever de beslotenheid van de landgoederen en bosranden. Het oude Station bood daarna een lekkere maaltijd voor het versterken van de innerlijke mens.