Henk, 09-08-2019
Maandag 05-08-2019 reisde ik van Den Haag naar Doorn. Tram, trein en bus brachten mij in 2 uurtjes bij het beginpunt van Groene wissel 330 = Doorn, die ik vandaag wilde gaan lopen. De weersomstandigheden waren ideaal, zonnig met een zuchtje wind en beschut wandelend door de uitgestrekte landgoederen Kaapse Bossen en Sandenburg. Vanaf de bushalte Centrum loop je direct voorlangs de oudste kerk van de provincie Utrecht 'De Maartenskerk'. Van oorsprong een katholieke kerk is dit gebouw sinds 2016 in gebruik door de P.K.N. en daarnaast worden er concerten in uitgevoerd. Voor de kerk zit pontificaal achter zijn schrijftafel 'Simon Vestdijk' in brons gegoten. Direct voorbij de kerk staat een oude gietijzeren waterpomp die in 1869 is gegoten door IJzergieterij 'De Prins van Oranje'uit Den Haag. Na een korte wandeling door een rustig winkelstraatje loop je al gauw het door Natuurmonumenten beheerde gebied van de Kaapse bossen in. Aan de hoogteverschillen merk je dat je je op de Utrechtse Heuvelrug bevindt. Op de dalende paden zijn duidelijk de sporen van het zich naar beneden zoekende water te zien van de regenbuien van al enige tijd geleden. Na enige tijd kom je in de buurt van het 'Theehuis Helenaheuvel' langs een kleine zandverstuiving en een vergrast heideveldje, waar de heideplantjes al beginnen te kleuren. Het Theehuis is gesloten, maar dat is voor mij geen probleem. Ik heb altijd te eten en te drinken bij me, zelf supporting dus. Het witgepleisterde landhuis dat al gauw in zicht komt is het 'Huis te Maarn' dat werd gebouwd in 1915 i.o.v. de overgrootouders van de huidige eigenaren, het echtpaar Blijdenstein-van Heek en uitgevoerd door de architect Jan Stuyt. Op de voorgrond staan enkele majestueuze Atlasceders, die het hier net zo goed doen als in Noord-West Afrika waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Tijdens een korte lunchpauze op een bankje die volgens opschrift geschonken is door Peter Strijland zie ik de sporen van de eikenprocessierups zitten. Het ziet eruit als een spinnenwebachtige structuur. Maar de rupsen zijn nu vlinders geworden dus je zult er geen hinder meer van ondervinden. In de bossen die we hierna doorkruisen staan gemengde bomen, zowel naald- als loofbomen. Wat zullen de rododendrons hier mooi gebloeid hebben in juni, maar nu heeft het ook wat om dit leuke pad tussen de forse groene struiken te bewandelen. Deze variëteit maakt de route erg afwisselend. De huizen die hier vaak verscholen liggen achter oprijlanen en bosschages zijn vaak voorzien van hoge hekken, camera's en borden met opschrift Privé en zijn van groot en voornaam formaat. Het is bijzonder stil in het bos, verkeerslawaai is er niet hoorbaar. De vele soorten weggetjes, zandpaden, schelpenpaden en bosrandpaden geven de charme aan deze Groene wissel. Na het leuke klompenpad kom je via het Landgoed Sandenburg weer in landelijk gebied. Over de bomenrijke grindweg Wijngaardsesteeg en langs een paar boerderijen komt de route uiteindelijk bij Huis Doorn uit. Een prachtig landhuis met een schitterend park in Engelse landschapsstijl aangelegd. Het kasteel heeft samen met het Park, Oranjerie en Rosarium een keizerlijke uitstraling. Het huis is nu museum en er worden festivals en exposities gehouden. Kort na het huis wordt het eindpunt bushalte centrum Doorn bereikt. Een fraaie boswandeling langs voorname landhuizen.