Henk, 06-12-2019
Donderdag 05 december 2019 heb ik de GW-133 = Haren gelopen. De weersvoorspellingen ten opzichte van de dagen die volgen waren niet erg gunstig, maar vandaag konden we nog een paar zonuren verwachten. In de trein naar Haren leek dit ijdele hoop. De afgelopen nacht had het gevroren en nu hing er een flinke mist boven het landschap. Na een uurtje treinen wordt het NS station Haren bereikt. De omgeving van het station is behoorlijk veranderd met een tunnel onder de sporen door en liften naar de perrons. Haren was tot en met 2018 een zelfstandige gemeente, maar door de gemeentelijke herindeling per 01-01-2019 vormt het samen met Ten Boer en de stad Groningen de nieuwe gemeente Groningen. Het is een echt Forenzendorp met grote villa's en ruime twee-onder-één-kap-huizen, gesitueerd in een rijke van groen voorziene omgeving. De wandeling brengt je al heel gauw via een aardige buitenwijk naar een plantsoen. Met een wit berijmde brug en een toegevroren grote vijver is het een winters plaatje. Men heeft verscheidene vissteigers aangelegd voor de fanatieke vissers. Na een wandelingetje door de woonwijk loop je de begraafplaats op, waar de treurbeuken zonder bladeren een kenmerkend silhouet vormden. Aan het eind loop je onder de toegangspoort door en was je op 'De Eshof' Na een aantal tegelpaadjes tussen de heggen van de wijk door kom je via een landweg uit bij het paviljoen 'Sassenhein' De eerste eigenaren van dit gebied, waartoe 2 grote plassen horen kochten dit geheel in begin 1900. Ze waren enthousiaste vissers. De naam voor dit gebied was een samenstelling van hun namen 'Hein Aalderink en Saskia'. Na hun dood werd dit gebied ondergebracht in de Stichting Hengelaarsclub Sassenhein. Uit de kleine noordelijk gelegen plas is turf gewonnen en heeft een diepte van maximaal 2 meter. De zuidelijker plas is aanzienlijk groter en bereikt dieptes tot 20 meter. Hieruit werd zand gewonnen voor de aanleg van de A28. De route loopt verder langs verruigde gras- en rietlanden, Madelanden van de Drentsche Aa. Men hoopt door het niet bemesten en geen gebruik te maken van bestrijdingsmiddelen, dat in dit gebied een grote variëteit aan planten en diersoorten zal ontstaan. Ook is het in gebruik als drinkwaterwingebied. Afgezien van enkele weilandjes voorzien van paarden, zijn er in deze omgeving geen vogelgeluiden te horen. Het blijft nevelig en zonder vogelgeluiden een uitermate stil gebied. Achtereen volgens passeren we de Drentsche Aa, de A28 en het Noord-Willemskanaal. Na het passeren van een bosgebied waarin een Sterrebos en Moestuin is aangelegd, kom je in het landgoed Vosbergen. Via een stuk bos, langs enkele weilanden, bereik je een hoog beukenbos. Hier wandel je op een tapijt van bruin-oranje bladeren van deze bomen. Even later passeer je het deftige landhuis 'Vosbergen'. Er is een museum van muziekinstrumenten in gevestigd, maar verder wordt het privé bewoond. Na nog enkele bospaden en een slingerend paadje over een aantal duinen, ontstaan door het verstuiven van dekzanden in het verleden en aangevuld met zand uit de bosvijver, verlaat je dit gebied over een aantal bruggetjes. Na een aantal graspaden o.a. over de oude AA en een lange polderweg kom je in het veengebied van 'Het Friesche Veen' De stilte is hier voelbaar en men moet hier zeer geconcentreerd de voeten neerzetten. De kruin van het dijkje is voor een deel kapot gereden door mountainbikers en het groen veranderd in een modderpad. Ook het kronkelende pad tussen de rietkraag en het water van 'Het Friesche Veen' is op veel plekken glibberig. Af en toe heb je leuke doorkijkjes over het water. Op het einde bij de stuw en café is het geluid van de verkeersdrukte op de A28 wel een hele overgang, na de rust in de grote polder. Na een aardig landweggetje en opnieuw de deftige woonwijken, bereik je tenslotte het station Haren.