Henk, 12-01-2020
Zaterdag 11 januari 2020 heb ik de GW 48 - Assen gelopen. Er was droog weer en enkele zonuren voorspeld. De zon, aanvankelijk vroeg in de morgen een prachtig mooi rood en goudkeurige achtergrond aan de hemel toverend, had overdag echter veel moeite om door het wolkendek heen te komen. De koude wind met een gevoelstemperatuur van 1 graad zorgde voor een pittig traject. Na het verlaten van de oostkant van het station loop je na enkele straten al vrij gauw langs een dierenparkje onderdeel van het voormalig landgoed Vredeveld, dat nu 'Valkenstijn' heet in. Je passeert daarbij het grafmonument van de laatste bewoners van het landhuis. Na enkele waterpartijen en een strook bos kom je al gauw in het vochtige gebied van de Drentse Aa, dat met een ideaal vlonderpad goed is te overbruggen. Door verschraling van het landschap, bijvoorbeeld door na het maaien ook het maaisel af te voeren, hoopt men de flora in het gebied weer een nieuwe impuls te geven. Het heeft gevroren want de planken slaan een beetje wit uit. Dan volgt het traject over het voormalige spoortraject dat Assen verbond met Stadskanaal. Grote delen van dit spoortraject zijn als natuurstroken nog aanwezig en er bestaat nog een wandeling waarmee je bijna het hele traject kunt afleggen. Het zijn mooie rustige stukken natuur waar je ongestoord kunt wandelen ook al kwamen mij een paar mountainbikers achterop. Het streekmuseum, waar je voorlangs loopt is pas vanaf Pasen open en lijkt me een aardig initiatief aan de gebouwtjes op het terrein te zien. Het voormalige station Rolde is een imposant gebouw en nu bewoond. Het tegeltableau met de naam erop is door klimop en ander struikgewas langs de spoorbaan amper meer te zien. Dan loop je om de grote Jacobuskerk heen. In het omliggende landschap met name het Balloƫrveld een markant richtingspunt, als een baken in zee. De Jacobus kerk heeft diverse voorgangers gehad en was een belangrijke plaats om recht te spreken. Naast de kerk vinden we 2 grote intacte hunebedden. Op de kerkbrink van Rolde staat een wit natuurstenen beeld van een man die een grote drinkbak boven zich draagt met hierop de namen van enkele mensen die in de oorlogstijd om het leven kwamen. Aan de rand van Rolde loop je daarna over een tapijt van roodbruine bladeren door een bos met flinke beukenbomen. Na een aardig heuvelachtig pad kom je door een intact heideveldje met jeneverbesstruiken. Dit terrein is nog niet vergrast en zal er in de nazomer fantastisch paars uitzien. Het hierna volgende traject langs dorpen en gehuchten als Nijlande, Deurze en Schieven kenmerkt zich door weidse landerijen met veel greppels en waterloopjes en over lange graswegen erlangs. Uiteindelijk komen ze via het stroomdal van de Drentse Aa samen en vormen een behoorlijke watergang, tenslotte uitmondend in het Noord-Willemskanaal bij Haren. De oever van de laatste beek wordt gerenoveerd. Van het graspad is niets meer over. Via een aantal straten in de buitenwijken van Assen wordt nu de hoofdingang van het station bereikt. Het is wel even wennen aan het nieuwe ontwerp. Een gigantische houten luifel die gedragen wordt door een staalconstructie overkapt het stationsgebouw, huiskamer Als we anders met de trein Assen binnenreden noemden we zijn voorganger 'De Moskee', met zijn pastelkleurig gebouw, blauwe dakrand en goudkleurige bollen op de vier hoeken van het dak. Er staat een flinke hond van hout op het stationsplein met de naam Mankes ( De Hellehond). Met zijn 6 meter hoogte echt een blikvanger met tal van elektronische snufjes in zich verborgen. Op kinderstemmen reageert hij spontaan door een soort sproeidoos van water te produceren.