Henri floor, 24-05-2004
Op donderdag 20 mei 2004, hemelvaartsdag, hadden wij deze wandeltocht gepland, samen met twee vriendinnen. Eén vriendin troffen we op NS-Utrecht CS. Zij reist niet zoveel met de trein en heeft daarom (nog) geen kortingskaart. Mede daarom reisde zij met ons samen om van een meereiskorting van 40% te kunnen genieten. De andere vriendin troffen wij op NS Den Haag Centraal.
Wij lopen veelal tochten van rond de 40 km. Daarbij is ons wandeltempo hoger dan deze dag. Bovendien beginnen we vroeger dan deze dag. Met een 40 km beginnen we normaal meestal tussen 8 en 9 uur.
Nu was het al 10.30 uur geweest en gingen we eerst nog koffiedrinken. En we haalden het wandelboekje bij het NS-loket op. Na een wachttijd van zo'n 10 minuten aan het loket hadden ook wij het wandelboekje De Horsten.
Rond 11.15 uur begaven we ons op pad. Na het verlaten van het station kwamen eerst langs een gebiedje met vijvers met de naam Koekamp. Daarna bereikten we de Malietoren. Hier hadden we wel eens van gehoord. Maar wat voor toren dit nu precies was wisten we eigenlijk niet. Het bleek een autoparkeerplaats te zijn. Na het oversteken van de Utrechtse baan/A12-snelweg betraden we het Haagse Bos.
Doordat de bomen in dit jaargetijde flink veel blad hebben, leek het er ook al aardig op dat we in een bos liepen. We volgden eerst een pad dat min op meer parallel aan de Bezuidenhoutseweg liep. Daarna volgden we de vijver door het Haagse Bos tot aan Huis ten Bosch.
Op het kaft van het NS-wandelboekje stond een foto van Huis ten Bosch afgebeeld. Bij een wandelwijzer met Clingenroute en Voorderoute sloegen we af en bereikten nu landgoed Reigersbergen.
Dit bos met een oude geschiedenis en een aantal oude overblijfselen verlieten we. Daarop bereikten we Park Marlot met het gelijknamige landhuis. Voor de Leidsestraatweg liepen we onder een brug door. Daarbij gingen we even van de route af om bij het Van der Valk Motel Bijhorst een kopje koffie te drinken. Vanwege het zonnige weer gingen we buiten op het terras zitten, enigszins uit de wind.
De weersvoorspelling voor deze hemelvaartsdag waren vooraf wisselend, maar het bleek achteraf mooi wandelweer met maximumtemperaturen tot 19°. Na de rust liepen we weer terug onder het viaduct door. Vervolgens liepen we er overheen en aan de andere kant liepen we er weer onderdoor. Op die manier kwamen we bij het Beukenhorst park. We vonden dat we op het terras van het Van der Valk concern niet ons meegebrachte brood konden opeten. Daarop zochten we een bankje waar we met zijn vieren op konden zitten en zo mogelijk in de zon lag. We waren echter bepaald niet de enigen die deze dag hadden uitgekozen om deze wandeling te maken. En ook die anderen zaten wel eens op een bankje. Uiteindelijk besloten we daarop maar een bankje in de schaduw te nemen. Dit lag nog wel in het bos van het Beukenhorst park en dus ook uit de wind Park Beukenhorst ging over in landgoed De Wittenburg met het gelijknamige kasteel.
Daarop werd koers gezet naar landgoed Rust en Vreugd. Deze werd in de buurt van Kasteel Oud Wassenaar betreden. Op een gegeven moment was ik even achtergebleven bij de anderen en op een splitsing hadden zij een verkeerd pad genomen. Maar omdat de paden niet veel van elkaar afweken bleef ik hen toch zien. Ze waren echter gestopt bij een afgezaagde rechtopstaande boom, waar in de boomstronk een zitplaats was uitgezaagd. Er daar moesten we allemaal even mee op de foto. Toen we ons pad wilden vervolgen zagen we in een weiland een aantal jonge lammetje lopen.
We verlieten het landgoed Rust en Vreugde bij de voormalige Zuivelfabriek van Menken. Op deze plek was men nu bezig met het bouwen van appartementgebouwen. Onze parkoersbeschrijving gaf aan dat we de drukke Rust en Vreugdlaan moesten oversteken en enige tijd moesten volgen, maar wij vonden de weg helemaal niet druk.
Het volgende landgoed dat we betraden was landgoed Wiltzanck. We passeerden een soort hoge theekoepel op de top van een heuvel. We liepen hier van de route af de heuvel op, maar een toegangshek vlak voor de theekoepel verhinderde ons het laatste traject te nemen.
De parkoersbeschrijving op dit landgoed liet te wensen over. Gelukkig was de route hier nog wel gemarkeerd en konden we probleemloos onze route vervolgen.
Vlak voor Raadhuis De Paauw hadden we op een bankje aan een grasveldje bij een theehuisje een rust. Bij Raadhuis de Paauw stond in de vijver een beeldhouwwerk. Dit stelde een dame voor die aan het baden was. Daarbij werd de kuisheid in acht genomen zoals die vroeger gold.
Bij buurtschap Den Deijl veranderde onze looprichting van noord naar oost tot zuidoost. We liepen door de poort van landgoed Raaphorst.
We passeerden een automaat waar we normaliter een toegangskaartje konden kopen voor de koninklijke landgoederen. Maar een pijl wees naar een bemand huisje waar de kaartjes werden verkocht. Na een halve km bereikten we theehuis De Horsten, waar we weer een rust hadden en koffie dronken. Het terras was geheel bezet. Alleen binnen was nog zitplek.
We vervolgden ons pad door de bossen en passeerden daarbij de Seringenberg. Verderop liepen we heel fraai over een smal pad tussen weilanden door en liepen daarbij over een aantal bruggetjes.. We stonden even stil om een kwaakconcert van 3 kikkers optimaal te kunnen beluisteren. We zagen de kikkers ook en bij elk gekwaak zagen we de met lucht gevulde "wangen". Daarbij dachten we, dat ze elk moment uit elkaar zouden klappen.
Op landgoed Ter Horst bleek dat het gelijknamige huis vrijwel onzichtbaar was gemaakt door stellages die tegen de gevel stonden en afgedekt waren met een soort groengekleurd gaas. We liepen door een tunnel onder de spoorlijn Den Haag-Voorschoten door. In de tunnel zat een hele mooie echo. Je moest echter zelf voor het (begin)geluid zorgen. Hoewel we een paar bordjes richting Duivenvoorde hadden gevolgd, lieten we dit landgoed echter rechts liggen. We volgden nu een fietspad langs genoemde spoorlijn en betraden bij Voorschoten het Rosenburgh park Zowel het fietspad langs de spoorlijn als een groot deel van ons pad van het Rosenburgh park grensde aan de Oranjepolder.
Op een splitsing van de NS-wandelroute met het Marskramerpad, zo'n 500 meter voor het eindpunt volgden wij het Marskramerpad even. Maar ook dit pad verlieten we spoedig om even later de Voorstraat in Voorschoten te bereiken. Hier wilden we de dag feestelijk afsluiten met een gezamenlijk diner in restaurant De Blauwe Tram. Omdat wij niet gereserveerd hadden, was er alleen buiten nog plek. We besloten buiten te eten. We complimenteerde de ober met de fraaie homepage van Restaurant De Blauwe Tram. Hij was hier erg door verrast, temeer daar de homepage pas een maand oud was.
Tegen acht uur verlieten we dit etablissement. Op het station namen we snel afscheid van één van de vriendinnen en met z'n drieën reden we met de trein van 20.10 uur naar Den Haag CS en verder via Utrecht CS weer huiswaarts.
Een nog uitgebreider verslag met plaatjes is te vinden op http://www.henrifloor.nl/w040520.htm