Henk, 08-03-2020
Zaterdag 07-maart-2020 heb ik de Groene Wissel 123 = Zwolle gelopen. Zodra je het station verlaat is het stationsplein veranderd in een enorme bouwput. De bestuurder van de riksja, die wacht op klandizie, weet me te vertellen dat hier een grote ondergrondse fietsenstalling wordt gebouwd en de oplevering medio 2021 zal zijn. De route is al gauw gevonden en via het stadsparkje Eekhout loop je via de brug het centrum in. Net daarvoor heb je het gezicht op 2 grote eyecatchers nl. De toren die bij de basiliek Onze Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming hoort en in de volksmond 'De Peperbus' wordt genoemd en het gebouw van museum 'De Fundatie' met een grote lichtblauwe sciencefiction vorm op het dak. Het is vandaag prachtig weer. Het is gezellig druk in de stad en het is markt bij de Sint-Michaƫlskerk. De bloemetjes uitstalling hebben al weer de belangstelling voor de mensen met groene vingers, want met het mooie weer wil men al weer fleur en kleur in de tuin hebben. Voor de kerk op de Grote Markt staat een groen beeld opgebouwd uit 350 doorschijnende lagen glas. Het stelt de aartsengel Michael beschermheilige van Zwolle voor. Na de gezellige winkelstraten met gevarieerd aanbod kom je langs de restanten van de stadsmuur met zijn Wijndragerstoren. Met een kakofonie van metselverbanden en met gebruik van allerlei steensoorten heeft men diverse doorgangen en beschadigingen hersteld om de forsheid als verdedigingswal te laten zien. Aan De Turfmarkt staat de 36 meter hoge watertoren, die 11 etages telt en met 21 appartementen, een nieuwe woon bestemming heeft gekregen. Dan volgt de route een heel aardig traject langs de Vecht en de grasgazons er naast. Door het aangename weer zijn de mensen goed gemutst en word je veelvuldig gegroet. Nu wordt de Oliemolen 'De Passiebloem' bereikt. Vandaag is er een open-dag, waarbij vrijwilligers een rondleiding verzorgen. Ik laat me het proces door een enthousiaste molenaar uitleggen. Ik had altijd het idee dat uit lijnzaad olie werd gemalen. Maar neen, het is uit Lijnzaad olie slaan. Het heet immers ook Sla olie. Het principe is dat door de draaiende wieken een vernuftig tandwielen- en rondselmechaniek in beweging wordt gebracht. Op een ijzeren plaat draait een as met 2 molenstenen continue rondjes alsof een auto over een rotonde rondjes rijdt. Het gewicht van deze stenen plet het lijnzaad tot een op bruine basterdsuiker lijkende massa. Deze massa wordt in een rechthoekige opening gestort. Hierboven bevindt zich een zware houten staande balk, die door het molenmechaniek naar boven wordt getild en vervolgens valt deze met zijn kopse kant in het rechthoekige gat. Daarbij wordt de bruine lijnzaadmassa geplet en loopt de olie eruit. Het slaan van olie uit lijnzaad dus. Deze eerste olie is bestemd voor menselijke consumptie en wordt op kleine schaal geproduceerd. Nederland kent nog een 8 tal van deze molens. Het proces wordt nog een paar keer herhaald om uit dezelfde massa de laatste olie eruit te krijgen. Het dan overblijvende residue wordt verwerkt in veekoeken. Na een traject langs een drukke verkeersweg volgt de route nog een landelijke lus langs boerderijen in het groen. Bij de 1e boerderij die je passeert staat een tuinhuisje, waar je met behulp van een betaalautomaat melk kunt tappen, zo van de koe. Meegebrachte flessen kan, maar er staat ook een automaat met plasticflessen. Na een landweg en tussendoor laantjes volg je een oud kerkepad en het 'Kinderweilandenpad'. De weilanden waren in het verleden eigendom van het Nederlands Hervormd weeshuis, vandaar deze naam. Op het eind van dit pad heeft het een andere naam gekregen met een wel heel aardig initiatief. Het heet namelijk 'Herinneringslaan'. Bij allerlei gebeurtenissen zoals: een huwelijk, een jubileum, geboorte en overlijden heeft men een boom langs deze laan geplant en de reden op een bord vermeld. Na een betonpaden traject door een waterrijk natuurgebied kom je langs grote bedrijfspanden Zwolle weer binnen. Via een woonwijk en het passeren van 'Het Almelosekanaal' over de Weteringbrug loop je enige tijd langs dat kanaal. Vervolgens kom je over enkele bruggetjes in een park met vijverpartijen. Langs flats en door de lange Molenstraat met vele fietsen, dit kon wel eens een studentenwijkje zijn, komt al vlot het einde en het station in beeld.