Henk, 13-03-2020
Donderdag 12 maart 2020 hebben we de Groene Wissel 577 = Nunspeet gelopen. In Groningen kreeg ik direct te maken met een wisselstoring bij Meppel. Dat resulteerde in een alternatieve reis en een half uur later in Nunspeet als was afgesproken. Bij aankomst in Nunspeet bezoeken we eerst het knusse bezoekerscentrum met een grote natuurwinkel, een kabouterdorp en een expositie van de wolf. Deze vestigt zich steeds meer in Nederland en is ook al op de Veluwe gespot. De levensechte opgezette exemplaren, zoals je ze kunt tegenkomen, zijn in soort van diarama in hun natuurlijke omgeving neergezet. Net als het edelhert en everzwijn. Na dit bezoek waarin ook het verschil in rangorde van een roedel wolven wordt uitgelegd, drinken we eerst koffie in de Brasserie 'Het Stationshuisje', uiteraard met homemade appeltaart. Na de lange periode van regen zijn de bospaden over het algemeen goed te belopen op enkele grote plassen na op ons traject .Tijdens de treinreis over de IJssel vanmorgen waren de extra waterbergingen niet meer te zien, aangezien ze samen met de uiterwaarden overstroomd waren en één geheel met de rivier vormden. De verschillende klimmetjes en struinpaadjes op deze route maken het spannend. Na enige tijd passeren we de loeidrukke A28. Men is druk bezig om de borden, die de snelheid van het verkeer moeten reguleren, te vervangen. Dan betreden we het gebied 'De Zandenbos'. Een bos met een grote verscheidenheid aan naaldbomen. Ze staan in een heuvelachtige omgeving met hun voeten in allerlei soorten en kleuren sterretjesmos. Naast een stukje productiebos staan hier ook oude indrukwekkend hoge naaldbomen, waarvan de grillige wortels voor een deel bloot liggen. In de omgeving van het kleine ven lopen we door flinke rododendronstruiken, die al volop in de knop staan. Dat zal eind mei of begin juni een kleurig geheel zijn. Bij het volgende grote ven wilden we een pauze inlassen op de daar aanwezige bankjes. Maar er barste een flinke hagel- en regenbui los. De rododendrons zijn hier zo fors van postuur dat hun wortelstructuur een soort bomen zijn geworden, waar we een goede schuilplaats onder vinden. Daarna klimmen we nog over een flinke heuvel. Bij een grote houten loods verderop houden we even een theepauze. Dat is maar goed ook, want onder het afdak met picknickbanken gezeten, barst er weer een hagelbui los. Dan wordt de drukke A28 weer gepasseerd en lopen we een lange bosweg achter de buitenwijken van Nunspeet langs. Het einde van de wandeling komt dichterbij en het bekende pannenkoekenhuis 'Joris' vlak bij de overweg is een prima gelegenheid om deze wandeling af te sluiten.