Frits Schipper, 27-03-2020
Het zijn vreemde tijden in Nederland. Op weg naar Daarlerveen valt op hoe rustig het is op de weg. Ook tijdens de wandeling kom ik weinig mensen tegen, alleen op de Engbertsdijksvenen zie ik meer wandelaars en vogelspotters.
Als je zo op de wandelkaart kijkt dan vallen gelijk de lange rechte wegen op en dat begint eigenlijk gelijk al bij het begin van de wandeling. Vervelend lopen is het in ieder geval niet voor mij, zo langs het kanaal. Sneller dan verwacht ben ik in Westerhaar-Vriezenveensewijk. Na het Hazenpad gekozen te hebben, loop ik ook nog een keer heen en weer op het Veenschapspad. Zeker de moeite waard, heel iets anders dan de 'normale' vlonderpaden. Heet veenmuseum is helaas dicht, zoals zoveel musea. Daarna begint eigenlijk het mooiste deel van de wandeling: door de Oude- en Nieuwe Hoevenwegsvenen en de Enberstdijkvenen. Hier valt echt te genieten van de natuur, de vele vennen, het grote hoogveenveld. Zo'n 1 ½ jaar geleden liep ik hier ook en er is een wereld van verschil met toen en nu. Door een hete droge zomer was het waterpeil in de venen dramatisch gedaald. Nu ziet het er allemaal weer een stuk fleuriger uit. Door Sibculo en langs een groot natuurbad (?) en dan beginnen de lange rechte wegen weer. Wel met mooie verre uitzichten, echt landelijk is het hier nog. Mede door het mooie weer is dit een zeer geslaagde wandeling geworden door een toch wel uniek stukje hoogveengebied.