Henk Jsz ES, 22-04-2020
Gisteren 20 april 2020 heb ik de Groene Stadswissel nr. 117 = Groningen gelopen. Een zonnige zomerdag, maar er waait een flinke wind . De perrons zijn overdekt met hoge steigers. In de aanloop van een geheel vernieuwd station zal hier in de komende tijd aan de perrons en het gehele emplacement gewerkt worden. De stationshal heeft zijn oorspronkelijke allure weer teruggekregen. In de 60-er jaren heeft men een verlaagd plafond aangebracht en ook werden de loketten verplaatst van de ene zijde van de hal naar de andere zijde. Toentertijd waren er nog winkels in de hal zoals bloemen en lectuur. Een 20 jaar terug verdwenen alle loketten en winkels uit de hal en werd ook het verlaagd plafond verwijderd, zodat het originele plafond van Isaak Gosschalk uit 1896 weer tevoorschijn kwam. De hal heeft nu een schitterend aanzien: grote glas in lood ramen, prachtig metselwerk in 3 kleuren stenen en mooie papier-maché-decoraties in het plafond. Tegenover het station is het Groninger museum een echte blikvanger met zijn kleurig uiterlijk. De ontwerper Mendini heeft een 3-tal paviljoens tot één geheel weten te brengen. Technisch overkwam dit gebouw enkel zaken die niet voorzien waren. Van het oostelijk gedeelte wat op een rommelig golfplaten dak lijkt, begon al gauw een roestkleurig verfspoor de gevel te ontsieren en moest er een nieuwe coating aangebracht worden. Toen bij hoogwater en veel regenval het westelijke gedeelte water binnenkreeg vanuit het Verbindingskanaal moesten in de aanwezige schilderijen in veiligheid gebracht worden en de ramen waterdicht gemaakt worden. De route volgt vanaf het Emmaplein de Praediniussingel langs grote voornaam uitziende villa's, die voornamelijk als kantoren worden gebruikt. Het opvallende gebouw bij de Museumbrug: Het Groningsch Museum is een monumentaal pand dat tot 2007 ook het onderkomen was van het Natuurmuseum. Het is in 2009 door de Hanzehogeschool gekocht. De Academie Minerva is erin gevestigd. In het water naast de Pottebakkersrijge liggen enkele mooie tweemasters aan de kade en voordat we langs de Hooge der A wandelen hebben we uitzicht op de Der Aa-kerk met haar opvallende gele toren. De oorspronkelijke kerk is in 1200 gebouwd. In de loop van de tijd is deze kerk nogal eens verbouwd en wordt nu voor verschillende doeleinden gebruikt zoals concerten en exposities. De Vishoek waar je nu doorheen loopt is bekend als de warme hoek. Dit wijkje wordt geheel gerenoveerd en is nu bestemd voor gewoon wonen. In het water van het Lopende diep ligt een bonte verzameling van voormalige vrachtschepen in diverse staat van onderhoud. Er ligt ook nog een gaaf vissersscheepje dat, refererend aan de letters VK zijn thuishaven heeft in Vostervik in Zweden. De Kijk in 't Jatbrug waar de route overheen gaat is voorzien van mooie gebeeldhouwde figuren. Op de 4 hoeken staan in Zweeds graniet : scheepsbouwer, visvrouw, korendrager en koopvrouw. Dan volgen we de singels langs het Noorderplantsoen. Het slingerende pad volgt het vroegere verloop van de oude stadsvesting. Na een winkelstraat kom je in de omgeving van de Nieuwe Kerk, de eerste Protestante kerk in Groningen ooit. Nu is het meer een multifunctionele kerk. Er worden concerten, en cantates in uitgevoerd en er staat binnenkort de Johannes Passion op het programma. Tenminste als de regels van het Corona-virus dit niet verhinderen. Er is een stiltehoekje in de kerk gerealiseerd, dat open is. Er kan een kaarsje gebrand worden en een bezoekersboek worden getekent. Na een enkele winkelstraat kom je via een tussendoorstraatje en het Martinikerkhof bij de volgende robuuste kerk aan. De Martinikerk is de oudste kerk van Groningen, gebouwd als Hallenkerk in de 15e eeuw. Naast kerkdiensten wordt de kerk multifunctioneel gebruikt en is een officiële trouwlocatie. Achter de kerk staat een robuust oorlogsmonument ter herinnering aan 1940-1945. Het stelt voor Sint Joris die de draak verslaat. De bijbehorende toren van bijna 100 meter hoog is bekend in Groningen als: 'd' Olle Grieze'. Lopend door de St jansstraat valt het mooie gebouw van het voormalige oude Provinciehuis op. Nu is erachter een modern gebouw gerealiseerd, praktisch maar het heeft niet de allure van zijn voorganger. Na nog een enkele winkelstraat en een paar tussendoor steegjes wordt de Radesingel bereikt. Onder de bomen wandelend bereik ik al gauw de brug over het Verbindingskanaal en dit is ook het einde van deze bijzondere stadswandeling. Wandelgroet uit Appingedam, Henk