Henk Jsz ES, 23-06-2020
Zondag 21 juni 2020 de langste dag liep ik de Groene Wissel 557 = Amersfoort-Vathorst. Vandaag voor het eerst in de trein met een mondkapje op. Dat is wel even wennen want je voelt je niet vrij meer. De warme lucht heeft de neiging je bril te beslaan. Dus dat is even manoeuvreren totdat het enigszins draagbaar is. Ook spotte ik een aantal reizigers die de regels daaromtrent maar aan hun laars lappen, van half voor neus of mond of zelfs er zonder in de trein stapten. Afijn plaats genoeg in de trein op de zondagmorgen. Vanaf het station Vathorst heb je direct al het uitzicht op de modern uitgevoerde woonomgeving. De architecten hebben bij de aanleg van deze woningen een hoop vrijheden gekregen in hun ontwerp. Niet bijzonder gehinderd door schoonheidscommissie is er een gevarieerde woonwijk laag- en hoogbouw ontstaan. Na een korte wandeling door de wijk Hooglanderveen duik je veilig onder de zeer drukke verkeersader die de A28 is door. Vervolgens loop je al gauw tussen de graslanden het landgoed Hoevelaken in. Direct in het begin wordt er gewaarschuwd voor de eikenprocessierups die hier voorkomt. Ook heeft het Gelders Landschap een aantal wandelpaden in het gebied afgesloten omdat recreanten door kwetsbare gebieden eigen wandel- en fietspaden hadden gecreƫerd. Gelukkig heeft deze Groene Wissel daar geen hinder van. Dan loop je de door hoge beuken geflankeerde Hoevenlakense Boslaan op. Dit is een ware zichtas van kasteel Hoevelaken, waarvan je alleen de fontein ziet spuiten in de verte. Een paar wandelaars en hardlopers kom ik tegen, maar verder is het hier buitengewoon stil. Na een kwartiertje kuieren sta je voor de gazen omheining van huize Hoevelaken. Ervoor ligt een diepte dat lijkt op een droge sloot. Even heb ik de neiging om deze door te klauteren om tenminste een aardige foto van het kasteel te maken. Maar een eerdere ervaring in een ander landgoed bezorgde mij bijna natte voeten omdat onder de droge bladeren nog best wel water stond, dus ik heb het maar bij een proef-shot gehouden. Door het hekwerk groeit veel groen en daardoor is het kasteel niet echt mooi op de foto te krijgen. Van 1945 tot 1963 was het kasteel nog bewoond door de familie Van Aalst. Zij hebben in het begin van deze jaren de oorlogsschade die het pand had opgelopen hersteld. Sinds 1963 is het in bezit van Bouwfonds Nederlandsche Gemeente die het als een representatieve ontvangst- en kantoorruimte gebruikt. Het is nu ook een officieel rijksmonument. Het landgoed zelf is grotendeels overgedragen aan de Stichting Gelders landschap. Het is ontstaan door vervening. Er zijn een aantal stroken land samengevoegd en zodoende is er een langgerekt smal landgoed ontstaan. Na ronding van de vijver nog even op de bank gezeten en genietend van het uitzicht. Deze bank is een aandenken aan het voorzitterschap van het Nationaal Groenfonds,
gedurende een aantal jaren door onze Pieter van Vollenhove. Dan volgt een leuk traject langs de bosrand en met uitzicht op de naast liggende graslanden voorzien van plassen. Iets verderop wordt dit ook weer een echte bosrandlaan, geflankeerd door robuuste beuken. Het laatste stuk bos gaat over een smal zandpad met honderden boomwortels, die door de lichtval soms moeilijk te zien zijn. Dit is echt geconcentreerd lopen anders kom je gegarandeerd ten val. Na de oversteek van de drukke Nijkerkerweg kom je in het 'Overbosch', ook in beheer van het Gelders Landschap. Het Overbos-recreatiepark bevindt zich naast de grote plas ontstaan uit een zandafgraving, waarschijnlijk t.b.v. de aanleg van de A28. Er wordt zeer positief over de waterkwaliteit gesproken. Een deel van de plas heeft men afgebakend om te zwemmen en te recreƫren. Het terras is even een aangenaam rustpunt. Het terras is amper 2 weken open i.v.m. de Corona maatregelen, vandaar nog geen heerlijkheden bij de overigens prima koffie. Wandelgroet uit Appingedam, Henk