Ton van der Scheer, 25-01-2021
Het Brabantse land tussen uitdijende kernen als Schijndel, Boxtel en Sint Michielsgestel, wil je daar gaan wandelen? Jazeker. Het is rond het dorpje Gemonde een aangename afwisseling van oude boerderijen, kronkelige paden, bosjes en houtwallen. Verrassend stil is het er ook, ook al is de A2 niet zo ver weg en zijn ook diverse tweebaans N-wegen recentelijk vernieuwd tot banen waar het vlotjes doorracen is met de auto. Te voet ontloop je die wegen wonderwel en is het behalve verrassend rustig ook verrassend blubberig. De enorme hoeveelheid oude tot zeer oude knotwilgen die je op deze trage tocht tegen komt geven het al een beetje weg: het is hier soms Brabants zanderig, maar vaker nog kleiig en zompig. We lopen dan ook door het dalletje van de Beeksche Waterloop, die zonder al te veel hoogteverschil westwaarts naar de Dommel loopt. En voor wie zich zorgen maakt om te veel drukte door massaal coronawandelen, op een zonnige zondagmiddag kwamen we hier nauwelijks een levende ziel tegen. Misschien wel een paar dolende zielen uit vroeger eeuwen, toen lijders aan allerlei kwalen zich hier in arren moede nog verlieten op volksgelovige medische magie die samenhing met mariabeelden en de wonderlijke werking van oude eiken bij Meijldoorn en Creijspot. Waar we nog steeds gevoelig voor zijn, getuige de twee bomen vol met allerhande kleurige linten, en die aanvoelen als een even vrolijke als eerbiedige echo van die smeekbeden van toen. De coronawandeling wordt zo zomaar ineens een bedevaart.