Arlette Boog, 30-06-2022
Het is mijn 100ste wandeling. Dat het uitgerekend deze 'beauty' wordt, heeft zo moeten zijn.Al eerder dit jaar wandel ik door De Mortelen. In januari ben ik met mijn dochter een weekendje weg en maak ik met haar een kort 'ommetje' in dit gebied van 6 kilometer. Het stille en liefelijke landschap raakt me diep. Zelfs in de winter.Nu in juni, in de zon en de warmte, oogt deze omgeving nog meer betoverend.Ik rijd er speciaal naar toe. Uurtje heen, uurtje terug. Muziekje aan en met luisterboek onderweg.Net als in januari parkeer ik de auto bij Hoeve 1827. Ze zijn vanaf 11 uur open. Dat had ik wel even gecheckt van de voren. Vriendelijke lui daar en mag ik de auto er de hele dag laten staan. Ze zijn bezig een grote muziektent op te bouwen en testen het geluid. Ik drink nog even koffie en neem er een stukje cheesecake bij. Met de 15 kilometer voor de boeg neem ik het er nog even van. De grote waterfles gaat mee en ik heb een broodje gesmeerd voor onderweg.Het landschap is oogverblindend mooi. Ik wandel over ruime zandpaden en smalle begroeide kleine graspaadjes. Een lange broek en goede wandelschoenen zijn aan te raden in dit natuurgebied. Onderweg toch voldoende zitgelegenheid op de vele bankjes op de mooiste plekjes. Ik tref op twee wandelaars en een fietser na, niemand aan op de vele kilometers van deze tocht. Wat een inspirerende wandeling is dit. Misschien wel één van de meest rustgevende op mijn 100 wandelingen lijstje.Eenmaal terug richting de Hoeve hoor ik van verre het geluid van de band die eerder die ochtend aan het stemmen was. Ik was erop voorbereid maar toch past het niet in deze ontspannen dag helaas. De lieve lui van de Hoeve laten mij op verzoek buiten het feestgedruis van het muziekfestival en mag ik op uitzondering binnen een drankje en hapje nuttigen. Zij snappen mijn impasse blijkbaar heel goed. Kort daarop rijd ik weer vermoeid maar voldaan terug naar huis. Beter dan dit kon de dag niet worden!