Frits Schipper, 21-10-2022
Als ik 's morgens op de parkeerplaats van 'n Witten aankom, staat er nog geen enkel auto. Rond het middaguur, als ik terug ben van een mooie wandeling staan er al veel meer auto's. Voor die tijd ben ik al het Borkeld Labyrint gepasseerd, gemarkeerd door eeuwenoude veldkeien. Als je het pad volgt kom je vanzelf in het centrum terecht. Verderop kom ik weer langs een uitgerekte cirkel met grote stenen en een paar bankjes. Over een smal heide-pad, de heide is nog nat van dauw en regen en al gauw zijn de broekspijpen doorweekt. Links zie ik afgeschraapte zandvlaktes, onderdeel van herstel van heide en natuur. Een infobord geeft meer informatie wat er hersteld wordt in het Elsenerveld. Vlak voor de Diependaalseweg zie ik nog een grafheuvel links van mij. Voor elektriciteitshuisje en langs hekwerk en akker over graspad en bospad langs Diependaal. Op de Apenberg even genieten van het uitzicht. Op de Kemperweg kom ik bij een bekend punt, de melktap. Op een eerdere wandeling heb ik hier een liter melk getapt en ook nu heb ik dat gedaan. Heerlijke koele melk vers van de koe. Op de Bovenbergweg passeer ik enkel boerderijen met bijzondere schuren. Een volle kar rijdt door een groet deur naar binnen en aan de andere kant leeg en door een lagere deur naar buiten. Een slingerend pad brengt je naar de top van de Friezenberg. Je merkt dat je omhoog gaat, maar doordat het al slingerend gaat kost het minder energie, dan als je in een lijn naar boven zou gaan. Naar beneden lopend is het wel goed opletten voor de boomwortels op het pad. Na nog een uitzichtpunt volgt een lange wandeling over de heide, af en toe door en langs bos. Op het laatste stuk kom ik dan ook meer wandelaars tegen en de reden daarvoor lees je aan het begin van dit verhaaltje....