Frits Schipper, 08-02-2023
Er eerst moest eerst even flink gekrabd worden voordat ik met de auto naar de parkeerplaats Beerzerzand kon vertrekken. Onderweg trokken de wolken weg en gaandeweg begon de zon te schijnen. Op de parkeerplaats stond maar een auto. Als ik langs het witte hek de eikenlaan door loop, hoor ik hoog boven mij het geklop van een specht. Het kaalgekapte stuk bos kan ik me nog herinneren van een andere wandeling, enkele jaren geleden; men was toen druk bezig met het kappen. Vlak voor de rivier de Vecht word ik al door een oudere man gewezen waar ik langs moet lopen. Het kampeerveld hoort blijkbaar bij camping de Roos. Langs een toilethok, een afwashok, foodtruck en een cafetaria, alles ziet er verlaten uit, in afwachting van het nieuwe campingseizoen. Op de oude Vechtarm zit om deze tijd nog een dun laagje ijs. Een beetje voorzichtig over het stenen sluisje, langs het water. Op het grasland is goed te zien waar de zon schijnt en waar niet: zon is groen, geen zon is nog de witte waas van de vorst. Op het bankje met uitzicht op het Vechtdal even genieten van het uitzicht. Richting de P Stuw Junne zie ik in een weiland nog een kudde Hooglanders. Aan de rechterhand een 'waterschapsheuvel' van Vechtstromen. Je kunt er heen lopen en op een bankje zitten, maar ik besluit door te lopen. Langs bosrand en door het bos, bij een moerassig stuk grasland kom ik de eerste wandelaars van deze dag tegen. Verder alleen wat mountainbikers gezien, aangezien de route ook af en toe over een mountainbike pad loopt. Ik passeer een kleine zandverstuiving als voorproefje van de veel grotere Sahara na het oversteken van de spoorlijn. De Beerzerweg geeft mij een déja vu gevoel: hier vaak gefietst tijdens een vakantieweek in de buurt van Ommen. Door het Saharazand en dan een lange tocht door het bos, met inderdaad een ruiger bospad. De oranje route is nog bevroren en mede door de vele bandensporen, hobbels en andere hindernissen wat moeilijk te belopen. Na de spoorwegovergang komt de parkeerplaats weer in zicht. Ook op een winterdag in februari een mooie wandeling, met een hoog zandpadgehalte. En: een stralend blauwe lucht en veel zon.