Frits Schipper, 24-03-2024
Deze Groene Wissel op zaterdag 23 maart gelopen. De weersvoorspellingen waren niet echt veelbelovend, felle regenbuien, hagelen veel wind. Dit alles heeft mij niet weerhouden om toch met trein en bus vanuit het oosten van het land naar het Brabantse Loon op Zand af te reizen. Na bijna drie uur (snel voorbij als je een e-reader bij je hebt) arriveer ik bij het startpunt en na een korte trip door het centrum, langs de imposante oude kerk met eigen begraafplaats en een groot heiligenbeeld, ben ik al gauw op het pad van de knooppunten en en de pijltjes van het wandelnetwerk. Naast deze markeringen heb ik ook nog de gps bij me, altijd handig bij twijfel. Wat volgt is dan een mooie en soms ook best pittige wandeling over de Loonse en Drunense Duinen. Afwisselen bos, smalle en bredere zandpaden en natuurlijk veel zandverstuiving, d.w.z. mul en moeilijk beloopbaar duinzand. Bij de zandverstuiving, waar we om de duin moeten lopen en bij de zandbaankruising ligt een deel van het pad onder water. Dit is blijkbaar vaker zo, want er is inmiddels een alternatief paadje uitgesleten. Het lopen over de hoge stuifzandrand geeft al een aardige indicatie van wat er verder op de wandeling nog te verwachten is. Het picknickbankje na de landslenk is al aardig ondergestoven. De pijltjes in het bos zijn goed te volgen, op het stuifzand is het beter opletten (dan is de gps ook een goed navigatiemiddel). Maar de routebeschrijving was gedetailleerd genoeg, dus ik ben nergens verdwaald. Langs beboste stuifzandwallen en door walopeningen, schuin omhoog over het mulle zand. Het stuifzand is nog iets vochtig van de regen, ik weet niet wat makkelijker lopen is, het droge of het iets vochtige stuifzand. Het is in ieder geval wel pittig, erg snel kom ik niet vooruit. Na de grote zandvlakte is het de bedoeling om naar kp 34 te lopen, echter het pad daarheen is veranderd in een grote plas water, het lijkt me niet verstandig daar door heen te lopen. Ik zie wel een paadje in de beboste stuifzandrand, dus die beklim ik maar en zo kan ik even later toch weer de route vervolgen. Hierna verloopt alles zoals het moet, lekker wanddelen over zandpaden, over het vermaledijde stuifzand, wat je na verloop van tijd aardig in de benen gaat voelen. En dan, sneller dan verwacht loop ik Loon op Zand weer in, waar ik een half uur op de bus moet wachten, omdat-ie op zaterdag maar eens per uur rijdt. Wat het weer betreft tijdens de wandeling: het heeft af en toe licht geregend en er waren enkele korte hagelbuien, maar echt nat ben ik niet geworden. En wat het Loonse en Drunense duinzand betreft, ik zag dat ik bij het verlaten van de trein een laagje van dit zand in de trein had achtergelaten....