Frank, 16-11-2011
De NS-wandeling over de Utrechtse Heuvelrug liep ik talloze malen. Zeer verfrissend om nu een andere (leukere!) route te volgen door deze zeer bosrijke omgeving. En wat voor wandeling: een van de mooiste die ik ken. Loop 'm in de herfst, en geniet van de prachtige kleuren en de heerlijke (verrottings)geuren. De bossen van de Utrechtse Heuvelrug zijn echt prachtig. Vooral nu, in de herfst. Dat komt door de soortenrijkdom, wat prachtige kleurschakeringen oplevert in het najaar. Maar ook door het afwisselende landschap: je loopt door dichte naaldbossen, over majestueuze beuken- en eikenlanen, en dan weer langs open akkers en graslanden. Verder doet de Heuvelrug z'n naam eer aan: het terrein is glooiend zonder dat je vermoeiende klimmetjes hoeft te maken. Kortom: bos zoals bos bedoeld is. Akkoord, Austerlitz is niet het meest charmante dorpje op aarde. Integendeel. Maar toch fijn dat het er is halverwege de route. Al was het alleen maar om de vermoeide voeten rust te gunnen onder het genot van een kop (redelijk goede) koffie op het terras van de plaatselijke snackbar. Het enige café, tevens bruisend hart, van het dorp -De Jonckvrouw- is op de fles. Startpunt Maarn kan bogen op meer horeca en op meer charme. Wat echt heel mooi is: het Maarnse Raadhuisje. Je komt er langs, houd de camera in de aanslag. De Pyramide van Austerlitz is een waar hoogtepunt. Maar dan ook alleen omdat het op het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug ligt. In 1804 verrees het bouwwerk, als eerbetoon aan Napoleon Bonaparte, de Franse bezetter (vanwaar dat eerbetoon eigenlijk?). Voor wandelaars zoals ik is de omgeving van de Pyramide echter een heus dieptepunt door een dodelijke drietrapsraket van foute horeca, jengelende kinderen (zeuren kinderen meer en luidruchtiger dan vroeger of begin ik een ouwe zeur te worden?) en onaangename drukte. Maar wie ben ik? Niet alle routebeschrijvingen van de Groene Wissel-wandelingen zijn 100 procent waterdicht. Deze wel, en dat is bijzonder want de route voert over de kleinste, smalste paadjes die je maar kunt bedenken. Probeer dat maar eens te beschrijven. Het is samensteller Bart van der Schagt gelukt. Bart licht op de site van de Groene Wissels toe: "Hoe kom ik aan al die leuke smalle paadjes? Door intensieve studie van topografische kaarten en gedetailleerde satellietfoto's en door in het veld (heel) veel uit te proberen en ook zoeken naar die leuke paadjes ". Bedankt Bart, goed gedaan!