Frank, 16-11-2011
De Groene Wisselaars hebben het 'm weer geflikt: een verrassende wandeling uitgezet in een gebied dat ik op m'n duimpje dacht te kennen, rondom Lage Vuursche. Verschillende NS-wandelingen doorkruisen dezelfde prachtige en afwisselende bossen. Maar deze Groene Wissel steekt er flink bovenuit. Ga in de herfst, de bossen zijn op hun mooist. Je wandelt over stille bospaden door dichte sparren- en majestueuze beukenbossen naar pannenkoekendorp Lage Vuursche. Daar is het natuurlijk flink druk met -je moet ervan houden- uitgelaten kinderen met afgepeigerde ouders. Daarna keert de rust gelukkig weer en ga je door even prachtige bossen en langs een mooi zandverstuivinkje terug naar Hollandsche Rading. De bossen rond Lage Vuursche behoren tot de mooiste van Nederland. Er is zoveel afwisseling, met vele soorten loof- en naaldbomen, eeuwenoude beuken en eiken, en prachtige, bijna Koninklijke lanen. Vooral bij een herfstzonnetje zijn de kleuren om te huilen zo mooi. En in het voorjaar lokt de gevarieerde vegetatie vele soorten vogels. Extra prettig aan deze wandeling: ze is niet al te lang, zo'n twaalf kilometer. Dat nodigt uit om in sjoktempo te wandelen en extra te genieten van de schitterende omgeving en de heerlijke bosgeuren (zet al je zintuigen open!). Zeker in de herfst, als de dagen korten, zijn wandelingen van twintig kilometer of meer vaak wel erg veel gevraagd. Waag je je er toch aan, dan moet je je soms haastig voortspoeden om voor donker weer 'binnen' te zijn. Na een kilometer of vijf stuit je op het meer waaraan de wandeling haar naam dankt: het Hilversumse Wasmeer. Een mooi meertje, dat vroeger een heideven was en dat pas in de 20ste eeuw door bos werd omsloten. Het gebied rond het meer is wegens zijn kwetsbare oevervegetatie niet vrij toegankelijk. Zowel de oevers als het omliggende gebied wordt begraasd door Schotse Hooglanders. Aan de oever staat een grote observatiehut waar je, zo wordt je beloofd, van het rijke vogelleven kunt genieten (toen ik er was, was er kip noch kraai te bekennen). Het leuke van de Groene Wissels, ik heb het ook elders al gemeld, is dat je er wat moeite voor moet doen. Je downloadt de gratis routebeschrijving, die gedetailleerd aangeeft welke paadjes je moet nemen. Daar moet je goed je hoofd bij houden, anders raak je onherroepelijk het spoor bijster. Op deze wandeling komt daar nog iets extra's bij: omdat de paadjes zo smal zijn en de bladeren in enorme getale gevallen zijn, zijn sommige paadjes niet meer als zodanig herkenbaar. Alsof er een dik pak sneeuw is gevallen. Bijzonder leuk, maar het nemen van 'het derde paadje links' wordt dan ineens een probleem, sorry: uitdaging.