Michiel van der Linden, 22-12-2011
Gisteren de 'Twee Twentse Beken' gelopen. Een droge maar grijze, wat nevelige dag. Waarom weet ik niet goed, maar ik had het gevoel dat je geen beter weer voor deze wandeling kunt hebben. De afwisseling van het landschap (open, water, bos),het mysterieuze van dit licht, de prachtige aftekening van de vliegden tegen de lucht, de on-nederlands snelstromende en klaterende bosbeek, het fraaie universiteitscomplex. En niet te vergeten de twentse mensen. Altijd aardig, graag bereid tot een praatje. Een reuze enthousiaste mevrouw bij de campus van de universiteit, die niet uitgepraat raakte hoe heerlijk ze het vindt daar te wonen en tal van tips had voor een volgend bezoek. Een leuke man die cynisch is over de huizen aan de rand van de stad op pilaren - 'allemaal flauwekul van zo'n architect' - maar die er wel alles van af weet. Zo weet ik nu dat ze van architect Blom zijn en ook dat het riviertje zijn oude loop terugkrijgt en dat daarom een vijver, waar ik langs kwam, leeggepompt en uitgegraven wordt. Het stuk door de stad zou wat minder kunnen, maar vind ik geen groot bezwaar.