Bart van der Schagt, 31-07-2013
Daar waar mogelijk verlaten de Groene Wissel-wandelroutes zoveel mogelijk de gebaande paden en wegen, de meeste wandelaars weten dat wel te waarderen. Inderdaad komt het weleens voor dat daar in de zomertijd graspaden en -wegen bijzitten die dan door de hoge begroeiing weleens moeizaam begaanbaar zijn. Gaat het om relatief korte stukken (een paar honderd meter) of kun je dan over de naastliggende grasland- of akkerranden lopen, dan maak ik daar geen melding van. Gaat het om langere stukken dan waarschuw ik daar in de inleiding altijd voor of geef een alternatief aan. Een Groene Wissel-wandeling hoeft dus nooit de aanleiding tot een gescheurde meniscus te zijn, die indruk wil ik met deze reactie op die van Marjolein even weg nemen.