Albertine Schoester, 06-09-2013
Als ik aan het Groninger platteland denk, denk ik aan kleigrond. Niet aan mulle zandpaden en overvolle bramenstruiken (overigens nu een stuk minder). De wandeling is verrassend afwisselen. Het enige minpuntje vond ik het lange stuk rechtdoor na punt 2. De eerste kilometer is nog leuk. Er zijn veel bloemen, ontzettend veel vlinders, althans in dit jaargetijde. In de sloot ernaast zwemmen ook diverse vissen, maar na 3 kilometer was ik blij dat er verandering kwam. Aan het eind van punt 2 waarschuwt de routemaker voor een overwoekert paadje. Negeer deze vooral niet buiten de zomer is deze al moeilijk te vinden, in de zomer is er echt geen doorkomen aan. Vanaf punt 3 wordt het echt een mooie verrassende tocht. De heemtuin is leuk de ruiïne makkelijk te vinden maar daarna twijfelde ik even. Je moet ruim de helft om het meertje heen lopen en voorbij het bankje scherp rechtsaf. Na rechtaf bij het bordje Muntendam (van het SBB) aan het einde rechts. Ik trof daar geen bordje meer aan. De beschrijving is echter duidelijk. Verderop moet je in een linkerbocht voot een meertje RA. Dit lijkt inmiddels meer op een splitsing. Je bent geneigd om rechtdoor te gaan over een vlonder. Dat is NIET goed. Toen terug liep zag ik pas dat er toch een overwoekerdpaadje rechtsaf moet zijn geweest. De distels stonden heup hoog, de brandnetels okselhoog. Afijn, het beeld is wel duidelijk. Buiten het zomerseizoen is dit paadje wellicht beter te zien en toegankelijk. Het is een erg mooie omgeving, waarvan ik het niet erg zou hebben gevonden als er nog een extra rondje in had gezeten en dat zeg ik niet vaak. De rest is overduidelijk met overheerlijke bramen.