René van Doorn, 24-10-2014
Gisteren per trein en met een over uiterst slecht wegdek stuiterende buurtbus naar de Mariapeel gereisd. Startplaats Helenaveen afficheert zich momenteel met 'natuurlijk genieten'. En daar konden wij ons aan het eind van de dag geheel in vinden. De Mariapeel is een prachtig natuurgebied, waar de intense stilte slechts verstoord wordt door kwetterende watervogels rond de talloze vennen en een zeer licht achtergrondgezoem, wellicht afkomstig van de nabije E34. Doe daar perfect wandelweer met een waterig zonnetje bij en de dag kan niet meer stuk. Een half uurtje asfalt langs een verstilde Helenavaart en dan begint het grote genieten. Een lange kronkelige gang door zeer waterrijk gebied. Over drassige paden, waarbij goed schoeisel onontbeerlijk is. De extra lus (voor klimgeiten) is nog wat ruiger en biedt bovendien een paar mooie passages, waaronder die over een veendijkje. De 'lastig overklimbare hekken' bleken geen onoverkomelijke hindernis, zij het dat ze momenteel een weiland afsluiten, waar wij ons door een schoorvoetend wijkende kudde roodbruine runderen mochten wringen. Kort daarna bracht een (neembare) extra prikkeldraadversperring ons even aan het twijfelen. Even verderop noodde een bankje bij een fraai vennetje tot een korte stop. Wij hadden twee langaangelijnde labrador retreivers bij ons. Bij drie van de vier metalen hekken konden ze er omheen sluipen; bij één hek moesten ze erover getild worden. Bij grotere honden wordt dat wellicht wat lastig! Een fraaie graskade leidt de wandelaar dit unieke natuurgebied uit; daarna volgen nog aardige passages door bos en over houtwal. De beschrijving is accuraat en volstrekt helder, nergens ontstaat twijfel, toch wel prettig voor eenzame wandelaars in dit door rust en stilte gedomineerde gebied. De wandelaars die wij op deze doordeweekse dag in ruim vier uur tegenkwamen waren op de vingers van twee handen te tellen. Alles bij elkaar: zeer warm aanbevolen!