René van Doorn, 08-01-2015
Gisteren met twee lang aangelijnde honden en zonnig, winterkoud en nagenoeg windstil weer deze prachtige, relatief korte wandeling gelopen. Een eerste kennismaking met het Dwingelderveld. De smalle paadjes langs en slingerend door (een flank van) dit uitgestrekte heidegebied dragen met verve deze rondwandeling. Hoewel in de wintermaanden niet op zijn allermooist lag het enorme heideveld met zijn talloze vennen er majestueus bij. Wij hadden het gebied deze doordeweekse dag ondanks het fraaie wandelweer bijna voor ons alleen. Wat een (paars) feest moet dit in de nazomer zijn. Wij komen er dan zeker nog eens terug; wellicht via de GW-wandeling vanuit Beilen, die het heidegebied vanuit de NO-hoek aansnijdt. Ook het lange, op en neer gaande, slingerende pad door de Anserdennen is bijzonder aardig. Ook dit momenteel wat kale bostraject moet over een klein halfjaar een feest zijn. Het begin van de rondgang - de uittocht uit Ruinen - is heel charmant; de passage over een in deze tijd doodstille camping stoort niet echt, maar dat zal van de zomer wellicht anders zijn. Het theehuis in de Anserdennen komt precies op het juiste moment voorbij maar is de wintermaanden - wisten we - doordeweeks gesloten; een korte stop bij het laatste vennetje is een mooi alternatief. De beschrijving is als vanouds volstrekt helder en behoeft geen update; scherp lezen en letterlijk volgen van de tekst zijn zeer gewenst in heide en bos en voorkomen mislopen. U raadt het al: van harte aanbevolen, zelfs in deze tijd van het jaar!