René van Doorn, 14-08-2015
Met het oog op het broeierig warme weer gisteren bewust gekozen voor een kortere boswandeling. Vroeg met onze twee honden op pad richting Wolfheze. Met in het achterhoofd goede herinneringen aan de oudere, dubbel zo lange versie (GW 51), die wij vanuit Wolfheze drie jaar geleden liepen. Aangezien de highlights - de Wolfhezer (sprengen)bossen en de Wolfhezerheide (terecht) in beide versies worden aangedaan gisteren deels een feest der herkenning. Het bultige traject langs diepliggende sprengen is wonderschoon. En ook de passages over het helaas sterk vergraste maar momenteel paars oppoppende heideveld zijn een lust voor het oog. Het (aller)laatste stukje is - inherent aan een rondwandeling - wat saai, maar daar staat tegenover dat je vanuit de trein bijna direct het bos inwandelt. De uitspanning met plezierig terras komt bij deze korte rondgang op een mooi moment: helemaal aan het eind van de wandeling. De beschrijving is zoals we gewend zijn: sober en volstrekt duidelijk. Niets op aan te merken! Ook onze honden - gek op bos en water - hadden niets te klagen: deels 'onder controle' los, grotendeels aangelijnd. Voor hen was de frisse Heelsumsebeek, waar zij na de zeer warme oversteek van de heide opgetogen doorheen spetterden, een hoogtepuntje.