René van Doorn, 21-10-2015
Nederland telt liefst twintig nationale parken. Gisteren verkende ik met onze beide honden aan de hand van Groene Wissel 377 de NW-hoek van één van die twintig mooie natuurgebieden: het Drents-Friese Wold. Een reusachtig gebied, waarin bos, hei, grasland, stuifzand, moerasland en vennen elkaar steeds afwisselen. En van al dat schoons pik je tijdens deze mooie, middellange route van 16 kilometer wat mee. Na een korte aanloop door Appelscha duik je meteen het bos in, dat je hoofdzakelijk doorkruist via heerlijke slingerpaadjes, met loofbomen in fraaie herfsttooi en overal oppoppende paddenstoelen. En dat eerste (bos)uur was het driedubbel genieten geblazen, want de honden mochten onder appel loslopen en dat overkomt ze niet zo vaak: feest! Na het bos dient zich het uitgestrekte Aekingerzand aan. Het begint met kleine zandpaadjes door golvend heideveld en droge stuifzanden. Verderop loop je langs een moerassig beekdal, deels met kleurig mos bedekt. En weer verderop door natte veen- en graslanden met een enkel ven. De route maakt een forse slinger door dit prachtige begrazingsgebied (honden binnen de afrastering verplicht aangelijnd; let op: van 1 maart tot 1 augustus verboden voor honden vanwege op de grond broedende vogels!). Ontegenzeggelijk is dit het hoogtepunt van de wandelroute. De golvende vlakte wordt begraasd door Drentse heideschapen, die je in kleine groepjes tegenkomt: nieuwsgierig starend naar al die vreemde passanten, maar op het laatste moment toch altijd het hazenpad kiezend. Weldadig is de enorme rust in het gebied, hoewel in deze vakantieweek nogal wat ouders met jonge kinderen het gebied per fiets doorkruisten. Het derde deel van de wandeling gaat weer door eerdergenoemd bosgebied, waar even buiten het begrazingsgebied meerdere reeën over ons pad schoten. De horeca halverwege (Eethuis Aekingerzand) komt op een uitgelezen moment, maar heeft bij het weer van gisteren (bewolkt, grijs, droog: geen terrasweer) alleen de liefhebber van een 'vette hap' veel te bieden. De beschrijving van de route loodst de wandelaar keurig rond. Waar de route door grillig boslandschap loopt is scherp lezen een absolute must! De 'drukke weg', die in de eerste regels van de tekstblokjes 2 en 4 wordt genoemd en overgestoken dient te worden is recentelijk opnieuw geasfalteerd en 'upgraded'. Langs de weg liggen aan beide zijden stevige begroeide zandwallen, waarop de paadjes uit het bos nu dus doodlopen. De (vervolg)paadjes aan de overkant zijn er nog steeds, maar enig struinen en zoeken is momenteel onontkoombaar. Bovendien is het aanlooppaadje naar de weg (op de 'heenweg') zo te zien bewust geblokkeerd met een partijtje gekapte bomen. Ook hier ontkom je niet aan omtrekkend struinen. De wandelkaart komt op dit soort momenten goed van pas. Maar collega-wandelaars, laat u vooral niet afschrikken door dit kleine ongerief (en de toch wel erg winterkoude fotoreportage): een prachtig natuurgebied met veel afwisseling, waar het zeer aangenaam wandelen is!