René van Doorn, 04-11-2015
Jasloos wandelen in november: zo vaak maak je dat niet mee. Het was gisteren werkelijk fantastisch wandelweer: onbewolkt, windstil, rond de 14 graden en een gevoelstemperatuur die beduidend hoger lag. De perfecte omstandigheden voor een stevige dagwandeling door lekker weids en open landschap. Mijn oog was al eens gevallen op een oudere en (als ik mag afgaan op de weinige reacties en beoordelingen) niet al te vaak gelopen wandelroute door de superstille veenmoerassen en verstilde akkerlanden in de ZO-hoek van Drente. De stoute wandelschoenen aan en met onze beide honden vroeg op pad. Prettige bijkomstigheid: vanuit de randstad in ruim twee uur per trein bereikbaar. Wellicht niet één van de meest aansprekende wandelingen uit de GW-collectie, maar met dit weer kan niet één wandeling stuk. Het begint allemaal in Nieuw-Amsterdam, een plaatsje waar alles net als in het omliggende slagenlandschap keurig in het gelid ligt. Het duurt even eer je dat plaatsje achter je hebt liggen, maar na een kilometertje druk bevist Stieltjeskanaal duik je het eerste highlight in: het Dalerveense veen. Een hoogveengebied met aanvankelijk wat ruig eiken- en berkenbos, dat er in herfstkleuren fraai bijligt. Daarna volgen grote varenvelden. We zijn duidelijk te laat: de grote varens staan er momenteel helaas niet meer zo fris bij: troosteloos, dor en donkerbruin. Het werk zit er duidelijk op voor dit jaar en het wachten is op de winter. Vervolgens passeren graspaadjes door veengronden vol heide en grassen. En overal is het werkelijk muisstil. Het enige geluid is het geknisper van de dikke bruine bladerdeken onder je schoenen in het bos en het zuigende geplop van je schoenen op de natte, zompige graspaden in het veen. Onze labrador retreivers, die van nature al zelden of nooit blaffen, deden hun best deze serene stilte niet te doorbreken. Onnodig te zeggen dat je tijdens deze route buiten de dorpjes echt niemand tegen komt. Halverwege het veen versterkt het buiten gebruik gestelde en stevig overwoekerde oliespoorlijntje naar Schoonebeek dat eenzame veenwandelaar-gevoel. Even later blijkt in het boerderijendorpje Dalerveen de dorpskroeg (zoals zo vaak op een doordeweekse dag) gesloten. Maar voor wie zouden ze dan open moeten gaan? Rond Dalerveen is het flink asfalt-vreten over strakke, lange, smalle weggetjes. Maar even verderop wacht een tweede (aangename)verrassing: als compensatie voor het snelle asfalt trakteert de routemaker je op een stevig eind behoedzaam 'ploeteren' over een uiterst zompig en plasrijk slingergraspad door natuurontwikkelingsgebied. Regelmatig zak je tot je enkels weg: mijn hoge wandelschoenen blijken deze route een must. De honden kunnen hun lol daarentegen niet op. Een paar aardige kilometers door fraaie bosstroken tussen de Korte en Lange Slagen sluiten dit verrassende traject af. Daarna is het uit met de pret. Jammer van die lange uitloop langs de (autoweg langs de) Verlengde Hoogeveensevaart. Maar that's all in the game als je de hiervoor beschreven passages wilt meepikken: dus niet klagen! Voor de verwende GW-wandelaar wellicht wat veel asfalt en wat weinig afwisseling, maar door het weidse landschap, de fraaie herfstkleuren, de spannende natuurgebieden en last but not least de weldadige rust en stilte toch een geslaagde onderneming. Maar let op: het super-wandelweer werkt als een soort (plezier)verdubbelaar. Bij somber, regenachtig weer zal het gebied nogal troosteloos overkomen en zullen de veenpaden nog moeilijker begaanbaar zijn. Ik kan mij dan geschikter wandelgebied voorstellen. De beschrijving van de route laat niets te wensen over. En dat de C1000 in Nieuw-Amsterdam heeft plaats gemaakt voor een vestiging van Albert Heijn brengt niet één GW-wandelaar van zijn stuk!