René van Doorn, 27-11-2015
Ver weg gestopt in de uiterste NO-hoek van Twente, tegen de grens met Duitsland, lag gisteren ons reisdoel: Denekamp en met name het even buiten het plaatsje gelegen enorme landgoed Singraven. Vroeg vertrokken met perfect wandelweer (fris, strakblauwe lucht, windstil). En gewapend met enige voorkennis aangaande het wandelgebied: wij verkenden een paar jaar terug deze grensstreek al eens tijdens een meerdaagse wandeltrektocht. Toen dook de charmante waterloop, de Dinkel met enige regelmaat op. En dat was gisteren (gelukkig) ook het geval. De niet al te lange route valt in drie delen uiteen. Allereerst komt het dichtbeboste NW deel van het landgoed aan bod. Even buiten Denekamp duik je het groen(bruin) in over kleine kronkelige paadjes door ouder bos. Met hier en daar stiltegebieden en (biologische) landbouwgronden. In de buurt van het centraal, in een meander van de Dinkel gelegen (en dit jaar haar 600-jarig bestaan vierende) Huis Singraven wordt het allemaal wat strakker. Het landhuis rijst statig op aan het eind van een zeer lange oprijlaan. Ga daar (ongeveer één uur gaans) vooral even uit de flank naar de imposante, fotogenieke, uit de vijftiende eeuw stammende watermolen met zijn drie forse waterraderen. Ook de horeca (koffie met krentenwegge) aldaar is niet te versmaden. Volgt het tweede deel van de tocht, zo niet de hoofdmoot: een bijzonder aantrekkelijk parcours langs de Dinkel. Mooie paadjes, (vlak) langs sereen kabbelend water. Aanvankelijk door boslandschap, later als een blauw/groen lint door landbouwgebied. Via smalle graspaden en later op de hoge oever heerlijk meeslingerende paadjes. Je verlaat uiteindelijk dit fraaie traject via wat moerassig bos. Als gevolg van de overvloedige regenval van de laatste tijd gold dat moerassige overigens ook voor een groot deel van de paden tot dan toe: plasrijk en zompig. Kon de pret allemaal niet drukken, zeker niet wat onze beide honden betrof: gek op water! Het derde en laatste deel van de route - het landgoed ligt intussen achter je - gaat over (land)weggetjes door weids en vriendelijk akker- en weiland, weer op Denekamp aan. Het was met dit fraaie weer niet nodig gebruik te maken van de even verderop gelegen schuilplaats: het weer in ere herstelde Klöpkeshoes, ooit bewoond door vrome ongehuwde vrouwen, die al kloppend op deuren opriepen tot het bijwonen van geheime kerkdiensten. Als ik het althans allemaal goed gelezen heb. Op de beschrijving valt niets af te dingen: volledig up to date. Je moet er nogal wat reistijd voor uittrekken, maar de wandelaar wacht een aantrekkelijke beloning!