René van Doorn, 30-12-2015
Voor de laatste midweekse dagwandeling van dit op zijn laatste benen lopende jaar zette ik gisteren met twee honden koers naar de Veluwe. Voor een stevige maar op papier veelbelovende wandeling vanuit Loenen. De routemaker leidt je allereerst met vaste hand (de beschrijving - recentelijk nog aangescherpt, las ik - is werkelijk top!) door de Loenermark. Een schitterend heuvelachtig gebied met een mooie mix van naaldbossen en heidevelden. Met in het bos opvallend veel variatie: qua boomsoorten, dicht en donker, open en licht, hoog en laag en soms met een fraaie ondergroei van grote velden bosbes en mos. Afgewisseld door drie prachtige grassige heidevelden, waar je over zanderige paden langs of doorheen banjert. Met grote plukken jeneverbesstruiken en stukjes stuifduin met vliegdennen. Een grote witte wolk Veluwse heideschapen - die conform opdracht gras en boomscheuten tussen de heidestruiken weg eet - zorgt voor een bijna idyllische landschap. In de bossen deel je de paden nogal eens met mountainbikers, wat met (aangelijnde) honden wel eens lastig is. Het goede wandelweer (licht bewolkt en zonnig, later bewolkt maar droog) trok gisteren behoorlijk wat wandelaars achter de oliebollen vandaan naar bos en hei. Toch blijft het in zo'n groot, golvend gebied zalig rustig. Na het laatste heideveld komen de beken aan bod. Een mooie binnenkomer is de passage langs de diep in het landschap verzonken Coldenhovense Beek. Het is moeilijk voor te stellen dat deze smalle, tussen palenrijen gevangen, zachtjes door de bossen stromende beek samen met andere (spreng)beken vroeger de waterkracht leverde voor de Eerbeekse papierindustrie. Even later komt de Loenense Molenbeek te voorschijn. Een aardig paadje langs de natte benedenloop wordt gevolgd door de droge bedding van de bovenloop. Deze loopt aanvankelijk als een dikke geul door een landschap van loofbossen. Naarmate je dichter bij de sprengkop komt loop je hoog bovenlangs het diep gelegen (droge) stroompje: een prachtige passage. Asfalt, daar doet de routemaker deze wandeling niet of nauwelijks aan. Je passeert meerdere wildroosters, die via afsluitbare hekjes terzijde met honden prima genomen kunnen worden. Zoals door een eerdere wandelaar reeds opgemerkt is er halverwege de Molenbeek één doorgang terzijde hermetisch afgesloten en is het daar overdragen geblazen. De smalle struinpaadjes komen we ditmaal tegen in het bekendeel van de wandeling. Door landelijk gebied vallen we halverwege de middag moe maar voldaan Loenen weer binnen. Wellicht geheel overbodig, maar toch meld ik even dat deze wandeling naar mijn mening in de categorie 'absolute aanraders' valt!