René van Doorn, 12-02-2016
Begin vorig jaar liepen we vanuit Haaksbergen de GW-wandeling door het schitterende Haaksbergerveen. We zetten destijds de zusterwandeling door het aangrenzende Buurserzand direkt op ons lijstje. Gisteren kwam het er eindelijk van en trok ik (ditmaal solo met onze twee honden) vanuit Kennemerland Oostwaarts naar de start van dit pittige tochtje. Over het weer niets dan goeds: één van de schaarse zonnige dagen, licht bewolkt, weinig wind en een gevoelstemperatuur, die beduidend hoger was dan de 5 a 6 graden, die daadwerkelijk in Twente werden gemeten. Haaksbergen eenmaal uitgewandeld dient highlight 1 van deze route zich aan: het Buurserzand. De naam doet vermoeden dat de wandelaar een droog en kaal (stuif)zandgebied te wachten staat, maar het tegendeel is het geval: een open, kletsnat heidegebied met bosjes, verruigde graslanden, kleine akkers, jeneverbesstruiken en last but not least een groot aantal grote en kleinere vennen. Een landschap met een zeer nat karakter, nog eens extra aangezet door de uitbundige regenval van de laatste weken. De vlonderpaden over de uitlopers van sommige vennen blijken bittere noodzaak. De reguliere paadjes zijn momenteel zeer soppig en plasrijk; met enige regelmaat hebben zich op de paden kleine beekjes gevormd, die driftig het water afvoeren. Al die paden en weggetjes bieden intussen zicht op een mooi, verstild natuurgebied, dat er ook in deze kale wintertijd indrukwekkend bijligt. De grotere paden zijn in dit gebied - meestal gecombineerd met fietspaden - vaak lang, recht en strak; maar dat wisten wij al van de zusterwandeling. Des te meer springt het aangename kronkelwerk over de heide er uit! Je komt op een doordeweekse dag als gisteren in dit door Natuurmonumenten beheerde, beschermde natuurgebied (honden overal welkom, mits aangelijnd) overigens opvallend weinig medewandelaars tegen. Iets over de helft dient zich highlight nummer 2 aan: kilometerslang meebuigen met de Buurserbeek. Een uitgelezen moment voor een korte stop. De theeschenkerij, die een half uurtje eerder voorbijkomt laat in sierlijke letters weten dicht te zijn. En voor ik er erg in heb ben ik even later werkschuur annex infocentrum De Wakel van Natuurmonumenten (met terras en koffie) voorbij. De mogelijkheid om uit de flank te gaan naar de horeca van het verderop gelegen plaatsje Buurse laat ik bewust voorbijgaan en kies voor een bankje in de zon langs de Buurserbeek. Overigens: halverwege het komende beektraject ligt een charmant, rietgedekt, vrolijk geluikt landhuisje met aardig grasveld aan het water. Een perfekte horecalocatie: daar moet iets van te maken zijn! Wat de Buurserbeek betreft: ik herinner mij van vorig jaar een kalm stroompje met water dat rustig en geduldig op weg is om ooit in de IJssel te plonzen. Dat is nu andere koek: in deze regenperiode bereikt de waterafvoer een piek. Het water stijgt snel en kolkt met hoge snelheid door de beek en passeert met veel geraas de kleine stuwtjes. De leuke graspaden, die je langere tijd met de beek doen meeslingeren, zijn momenteel deels goed te belopen maar ook deels zeer moerassig. Dat maakt behoedzaam lopen gewenst: de na dit traject sterk bemodderde schoenen en broek laten raden hoe je er na een uitglijder uit zult zien! Waar ik aan het eind van het bostraject de geadviseerde 'avontuurlijke' droge, hoge wal kies, loop je aan het eind tegen niet doorwaadbaar water aan: terug en na oversteek van tussenliggend water toch maar kiezen voor de zeer modderige lage wal. Een leuk, afwisselend traject, dat alleen nog maar leuker kan worden als men de plannen om de in het verleden strakgetrokken waterloop haar natuurlijke, meanderende loop terug te geven in daden omzet. Een uitloop door landelijk gebied naar de start/finishplaats besluit deze aardige, zo'n (netto) vier uur durende, keurig beschreven rondgang, die ik collega-wandelaars zeker wil aanbevelen. Maar wacht wel even op droger tijden!