René van Doorn, 18-02-2016
Op de kop af drie jaar terug liep ik met onze beide honden deze gemoedelijke rondwandeling, een mooie combi van bos en hei. Gisteren gingen we op herhaling en dat was weer geen straf. Daarbij hielp het weer duidelijk een handje: strak blauwe lucht, weinig wind en een temperatuur 's ochtends aan de start van een paar graden onder nul. Een stevig zonnetje verdreef langzaamaan die vrieskou; kortom perfect wandelweer. Aan de Noordelijke rand van Ede wandel je al snel het Edesche Bos in, een heuvelachtig, gemengd bos. Met een paar mooie beukenlanen, maar toch vooral naaldbomen; wat er dan weer voor zorgt dat het in de winter redelijk groen oogt. Ondanks het fraaie weer heerst er op deze doordeweekse dag in het bos een ongekende stilte. Slechts een enkele wintervaste vogel laat van zich horen. We komen sporadisch wandelaars (en honden) tegen, wel meerdere hardlopers. Grote delen van het bos zijn aangewezen als hondenlosloopgebied; onze beide labrador retreivers maakten graag en gepast gebruik van dit aanbod. Halverwege de route komt de Edesche Heide in zicht. Toen ik hier de vorige keer was bleek ik in 'oorlogsgebied' te zijn beland. Vanuit de zeer nabije bosrand klonken onophoudelijk schoten en daverende salvo's. Er was die dag blijkbaar veel oefenmunitie beschikbaar. Nog indrukwekkender waren een paar laagvliegende Chinooks, reusachtige tweerotorige transporthelikopters, die in de weer waren met troepenverplaatsingen over de heide. Ondanks alle herrie bleken onze honden niet echt onder de indruk. Dit keer was echter alles pais en vree: de glooiende heidevelden lagen er in winteroutfit rustig en vreedzaam bij. De route over de hei gaat via brede zandpaden, getekend door militaire voertuigen, karresporen en smalle paadjes, die de wandelaar vaak mooie vergezichten bieden. De militaire activiteit was marginaal: her en der wat volk op de been, dat in deze 'vredestijd' meer aandacht had voor onze uiterst nieuwsgierige honden dan voor de (oefen)vijand. Ook op de hei is een (duidelijk aangegeven) hondenlosloopgebied. Een eervolle vermelding verdient de Drieberg, het hoogste punt in het landschap, met enkele eeuwenoude grafheuvels, een werkelijk prachtig uitzicht over de heidevelden en een wonderschoon kronkelpaadje, waarlangs je afdaalt naar de bosrand. Afscheid nemend van de hei resteren nog een stevige slinger door het bos en een aangename binnenloper van Ede. De beschrijving van deze mooie combi-wandeling is klip en klaar; mits nauwkeurig gelezen leidt die de wandelaar in ruim drie uur plezierig en zonder twijfels rond. Al met al een heerlijk shotje bos en hei, dat ik collega-wandelaars en hun honden zeker kan aanraden!