René van Doorn, 26-02-2016
Het Westelijk deel van Friesland met zijn lage kleigronden, zijn (elftal) aardige steden en zijn web van sloten, vaarten en meren is mij als watersporter zeer bekend. Het Oosten van de provincie met zijn wat hogere zandgronden, zijn kleinschalig, gevarieerd coulisselandschap was tot gisteren terra incognita. Deze doordeweekse dag trok ik met twee honden naar de Friese Wouden voor een eerste kennismaking. En die viel niet tegen! Integendeel, het in het vooruitzicht gestelde kleinschalige landschap met zijn fraaie bossen, grote en kleine heidevelden, ruige graslanden, middels houtwallen en heggen afgescheiden akkerlanden, moerasland, veentjes en vennen en door het landschap kronkelende vaartjes boeit mede door zijn grote variatie. Het weer werkte redelijk mee: paar graden boven nul, stevige bries, halfbewolkt met redelijk wat zon, maar ook een paar fikse hagelbuien. Ietwat onvoorspelbaar: geschikt voor een kortere rondwandeling. Van Beetsterzwaag - een half uurtje per bus vanuit Heerenveen - krijg je behoudens een klein stukje hoofdstraat niet zoveel mee; het plaatsje doet de wandelaar al snel via de parkachtige achtertuin van het gemeentehuis alleraardigst uitgeleide. Richting het Wallebos met zijn lange loofboslanen, licht en donker naaldbos en op het eind een prachtig bosrandpad. Het bos uitkomend is daar de Ald Hearrewei, een zandweg met fietspad, dat eerst door de ruige, schrale graslanden van het stroomgebied van het vriendelijke Koningsdiep loopt en daarna de grote grassige natte heidevelden van de Lippenhuisterheide doorkruist. Na wat strakke passages door kleinschalig agrarisch gebied volgt een leuk zigzagtraject door bos met ruige paadjes. Na de tweede oversteek van het Koningsdiep komt een volgend hoogtepuntje aan bod: een fraai kronkelpad om het Zwarte Meer, een groot nat heidegebied. Het eindigt bij het Witte Meer, een groot verstild bosven. In de hoek van het ven staan wat houten bankjes met hun voeten in het water te treuren: ook deze winter vergeefs wachtend op een stevige vorstperiode en schaatspret. Niet onvermeld mag blijven dat de routemaker de wandelaar langs mooie kerkepaden Beetsterzwaag weer binnenloodst. Honden zijn in de uiterst stille bossen deels los en deels aangelijnd welkom. De ondergrond is momenteel zompig en drassig en maakt hier en daar omtrekkende bewegingen noodzakelijk. Maar dat verhaal kent u intussen wel. Onze viervoeters kunnen daar overigens absoluut niet mee zitten: hoe meer water, hoe leuker! De natuur is nu gekleed in haar wat vale winteroutfit; hoe mooi moet het hier zijn als zij in het voorjaar ontbolstert en alles er groen en fleurig bijstaat! Op de zeer zorgvuldige beschrijving is werkelijk niets aan te merken. In zo'n drie uur netto consumeerde ik deze rondgang, die door vele wandelaars wordt geprezen; en volkomen terecht!