De Trage Tocht Spoordonk
Maart 2020.
Het zijn rare tijden. De wereld is in de greep van corona. Landen gaan op slot en er volgen maatregelen. Gelukkig mogen we in Nederland nog op pad, mits we bepaalde regels in acht houden, en kan ik me volledig op het wandelen storten. Ik kies voor wandelroutes in mijn eigen woonomgeving en al zoekende kom ik uit op de Trage Tocht Spoordonk, op een kleine 20 minuten met de auto vanuit Eersel.
Ik ben fan van de Trage Tochten dus de keus is zo gemaakt. In mijn rugzak stop ik boterhammen, een banaan en water en dan stap ik in de auto. Niet veel later parkeer ik mijn auto bij de kerk in Spoordonk. Een klein stukje langs de doorgaande weg en dan sla ik linksaf een wandelpad in. De Trage Tocht Spoordonk gaat hier al direct langs de Beerze. Aangezien de route heel makkelijk te volgen is heb ik thuis alleen de GPX gedownload en op Maps.me gezet zodat ik af en toe kan kijken of ik nog goed ga. Het zonnetje schijnt volop en de vogels hebben de lente in hun kop.
Even wennen, natuur aan de rand van de snelweg bij Spoordonk
Het is even wennen. Het eerste deel van de Trage Tocht Spoordonk gaat over een grasdijk en langs een prachtig stuk, waterrijke, natuur maar wel in de richting van een drukke snelweg. Ik heb een dubbel gevoel. Aan de ene kant geniet ik van de ontwakende natuur en de bedrijvigheid van de vogels, aan de andere kant stoor ik me aan het geluid van het verkeer.
Na een tijd draait de route zich van de weg af en wordt het steeds rustiger. Het is bijzonder om te zien dat de natuur zo goed kan functioneren naast al die drukte. Ik zie een blauwborstje, een winterkoninkje fluit een privé concert, helemaal voor mij alleen, en het riet ruist in de wind. Pas wanneer ik wederom bij Spoordonk uitkom en bij de Spoordonkse Watermolen de weg oversteek om een nieuw deel van het dal van de Beerze in te duiken keert de rust helemaal terug.
Ook mooi en niet ver van Spoordonk: wandelroute rond de Heilige Eik.
De Spoordonkse Watermolen
Het terras van de Spoordonkse Watermolen ligt er verlaten bij op deze bijzondere dag maar er zijn meer wandelaars. Net als ik genieten ze van het mooie weer dat té lekker is om binnen te blijven en we groeten elkaar van gepaste afstand. De Beerze is in dit deel voorzien van diverse vistrappen en het water stroomt er vrolijk op los. Na alle verhalen van de vele regen de afgelopen tijd valt het me mee hoe droog de oevers in het beekdal zijn, het is prima wandelen zo.
Het pad volgt de loop van de Beerze midden tussen het boerenland. Gek om te bedenken dat de stroom nog niet al te lang geleden van een recht kanaal weer teruggebracht is naar haar oorspronkelijke, kronkelige vorm. Een mooi staaltje nieuwe natuur.
Gelukkig kunnen we genieten van de mooie natuur rond Spoordonk.
Iets verderop steek ik een kleine weg over waar ik met de auto weleens over rijdt. En bij elke rit vroeg ik me af of ik even uit zou stappen en hoe de omgeving er uit zou zien, nou, zo dus! Niet veel later laat ik het dal van de Beerze achter me en wandel over een stukje met beuken omzoomde asfaltweg tussen de boerderijen. De weg gaat over in een pad dat een kleine dijk op gaat en alleen toegankelijk is voor wandelaars en fietsers. Op het hoogste deel van de dijk ontvouwt zich een panoramisch uitzicht.
Er staan 2 bankjes waar helemaal links en helemaal rechts 2 mensen zitten en ik stel me midden tussen hen op. We praten samen over de crisis die het land treft en hoe fijn het is dat je er zo toch even uit kunt. Zij weet niet of ze examen kan doen nu haar stage is afgelast en hij heeft zijn 50 jarig huwelijksfeest moeten annuleren. Gelukkig kunnen we nog genieten van de mooie natuur en terwijl de ganzen verderop driftig gakken staren we alle drie over het water uit.
De Kampina
De Kampina ken ik al van andere wandelingen, waarbij ik voornamelijk heide en vennen tegenkwam. Op dit deel van de Trage Toch Spoordonk passeer ik ruige weilanden en veel water. De runderen die hier grazen kom ik niet tegen, wel diverse klaphekjes en vogels. Bij de vennetjes en plassen springen de kikkers voor mijn voeten het water in.
Het is nog winter maar het voelt als lente. Mijn jas heb ik al een tijd geleden uitgedaan en ik geniet. Zelfs als de zon even later achter de wolken verdwijnt is het nog super wandelweer. Ik maak een selfie en stuur die naar Frank die thuis aan het werk is. "Je mist wat hoor, het is echt mooi hier bij Spoordonk", "Volgende keer" appt hij me terug.
→Lees ook: deze eerdere wandelroute in een ander deel van de Kampina.
Weer richting Spoordonk
Met een grote lus wandel ik weer terug richting het dal van de Beerze. Ik sta even stil bij een kleine plas en eet een boterham. Het is heerlijk om even helemaal geen menselijke geluiden te horen maar alleen die van vogels en het ruisen van de wind. Na deze korte pauze gaat de tocht weer terug richting Spoordonk door de ruige natuur. Het zonnetje is weer terug en het is bijna jammer dat het einde van de route in zicht komt. Via een smalle brug steek ik de Beerze weer over en komt de kerk van Spoordonk weer in zicht.
Na het passeren van de Spoordonkse Watermolen gaat de route linksaf richting de kerk. Tevreden en opgeladen stap ik weer in de auto.
Nice
Zeker!