Remmerden

Wat is Remmerden?
Het lijkt op een bedrijventerrein tussen Elst en Rhenen.
Of zou er nog meer achter schuil gaan?
Een heideveld.
Een paar grafheuvels.
De Remmerdselaan.
Larikshof: een begraafplaats in een bosperceel.
Zicht op de Neder-Rijn.

Geheel onwetend vertrekken wij bij ons startpunt bij Kwintelooijen, waar wij twee weken geleden ook begonnen aan een wandeling. We kunnen hier alle kanten uit als wandelaar, maar vandaag gaan we richting Remmerden. Via de Dikkenberg komen wij bij De Paasheuvel op landgoed Remmerstein. Deze heuvel is een kunstmatige heuvel op de Utrechtse Heuvelrug. Waarom heb je op de Heuvelrug nog een kunstmatige heuvel (hoe klein ook) als deze nodig? Rond het jaar 1750 werd hier begonnen met bosaanplant. Het heuveltje kwam precies te liggen op een zichtas tussen een Spijker (of Spieker) en een andere plek. Vanuit dit kunstmatige heuveltje werd een bos aangelegd met vele zichtlanen, wel twaalf. Nu zijn er nog vier over, die keurig netjes naar de vier punten van het kompas wijzen. Eerlijk gezegd, heb ik dit laatste niet in de gaten wanneer wij getweeën op dit hoogste punt van het Sterrenbos staan. We moeten al goed opletten dat wij niet van het hoogste punt afvallen. Gelukkig is er een lage heining om ons tegen te houden mochten wij in de verleiding komen om neerwaarts te storten. In de goede oude tijd stond op de Paasheuvel een theekoepel. Mevrouw kon dan een kopje thee drinken, terwijl meneer met zijn geweer in de aanslag lag om overstekend wild op één van de twaalf lanen ogenblikkelijk neer te knallen. Later op de dag werd dan de buit verwerkt in de fameuze Remmerdense Hutspot.

Nadat wij de Paasheuvel zijn afgedaald zetten wij onze tocht voort in westelijke richting. Eén van twaalf richtingen die de tand des tijds heeft doorstaan. En de wijze waarop is zeer fraai, daarmee wil ik niets tekort aan de andere drie richtingen die uitgaan van De Paasheuvel. Van het westen naar het zuiden en dan passeren wij een eenvoudig houten onderkomen langs de kant van ons pad. Het is het onderkomen van de Koninklijke Nederlandse POLITIEHONDEN Vereniging: Rhenen. Het onderkomen is zo klein dat de volledige tekst met verkorte woorden wordt aangegeven, uiteraard met uitzondering van POLITIEHONDEN en Rhenen. Er is geen hond te bekennen wanneer wij het bouwsel in de stijl van de laat-Rhenense school passeren. Een paar meter verderop komen wij wel een paard tegen vergezeld van een hond. Via de parkeerplaats Leemkuil en de asfaltweg met de toepasselijke naam Autoweg gaan we door het bos naar De Hught, die wij aan de achterzijde passeren. Wat is dit voor groot gebouw? Is het een klooster geweest? Aan de achterzijde staat op het dak iets dat op een luidbel lijkt. (Diepgaand onderzoek bij thuiskomst levert op dat er een christelijke organisatie die zich inzet voor een apostolische reformatie heeft gezeten. De agenda op de gebrekkige website heeft met moeite het jaar 2017 gehaald. Ik vermoed dat het niet gelukt is met de Apostolische Reformatie.) Veel wijzer worden wij niet. Het zit niet mee met Remmerden. Langs akkers waar vroeger tabak werd verbouwd trekken wij verder. Aan de overzijde van de akker zien het eerder waargenomen paard, vergezeld door dezelfde hond en drie mensen. Eén te paard en twee achter de hond.

Dan komen we op de grens van akker en bos terecht op een verkeersknooppunt. Hier treffen de Autoweg, de Defensieweg en de Remmerdselaan elkaar. Bloemen en foto’s bij een boom laten zien dat de ontmoeting niet altijd goed afloopt. We passeren de naastgelegen begraafplaats Larikshof, waar een graafmachine aan het werk is. Even voorbij de begraafplaats slaan wij af en komen niet alleen bij een mountainbikeroute (gelukkig éénrichtingsverkeer), maar ook bij een krakkemikkig bankje aan de rand van Plantage Willem III. We nemen een korte pauze met thee en door Wandellief gebakken brood. Wanneer u zou weten wat er allemaal door haar in het brood is gestopt, zou het water u spontaan in de mond komen. Ik zwijg derhalve hier over. Even volgen wij de grens van de Plantage en wandelen vervolgens naar de Buurtsche Berg, dan over een fraaie laan die een verrassend uitzicht geeft. Recht vooruit kijken wij over de afgraving van Kwintelooijen heen en wij naderen met iedere stap het uitzicht, waar de lucht blauw begint te kleuren. Op de rand van bos en uitzicht is het plan om hier bankjes te plaatsen ten uitvoer gebracht. Wij dalen af, via een lange trap met leuningen. Wij maken geen gebruik van de leuningen, wel van de trap. Onder aan de trap maakt een jonge vrouw zich klaar voor een hardloopsessie, misschien rent zij achter onze rug de trap op, zonder gebruik te maken van de leuningen. Langs waterpartijen en een soort graancirkel (zonder graan) komen wij terug op de parkeerplaats waar de volgende jongedames zich klaarmaken voor een hardloopsessie.

Veenendaal – Veens Ommetje – Remmerden – 7,8 kilometer